Het jonge kind met koorts zonder focus; diagnostiek en beleid

Klinische praktijk
R. Oostenbrink
R. de Groot
H.A. Moll
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1999;143:185-90
Abstract

Samenvatting

- Bij kinderen met koorts zonder focus is de evaluatie gericht op het herkennen van kinderen met een hogere kans op bacteriëmie en op ernstige bacteriële infecties, terwijl vooral jonge kinderen weinig typische symptomen hebben van bacteriële infecties.

- Een kind jonger dan 1 maand dient bij koorts (≥ 38,0°C) of hypothermie (< 36,0°C) te worden verwezen voor klinische beoordeling en aanvullend onderzoek.

- Voor kinderen tussen 1 en 36 maanden gelden leeftijdspecifieke klinische alarmsignalen als indicatie voor verwijzing naar de kinderarts: toxisch-zieke indruk, hoogte van de koorts, diarree, verminderde mictie, tachypneu of gespannen fontanel. Indien het kind bij de beoordeling in de tweede lijn klinische alarmsignalen of afwijkende laboratoriumbevindingen heeft, zijn opname en parenterale antibiotische behandeling geïndiceerd.

- Bij afwezigheid van alarmerende klinische symptomen of afwijkende laboratoriumbevindingen is een afwachtend beleid verantwoord indien herbeoordeling op korte termijn mogelijk is, de ouders goed geïnformeerd zijn over eventuele veranderingen in het klinisch beeld en zij in staat zijn hier snel en adequaat op te reageren.

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Sophia Kinderziekenhuis, afd. Algemene Kindergeneeskunde, Dr. Molewaterplein 60, 3015 GJ Rotterdam.

Mw.R.Oostenbrink, arts-onderzoeker; prof.dr.R.de Groot en mw.dr. H.A.Moll, kinderartsen.

Contact mw.R.Oostenbrink

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Rotterdam, maart 1999,

Wij danken collegae Van Deuren et al. voor hun aanvulling op ons artikel. Wij onderschrijven dat voor vroege herkenning van acute meningokokkenziekte moeilijk criteria zijn aan te geven en uiteraard dat vroege behandeling van deze ziekte de prognose aanzienlijk verbetert. De acute meningokokkenziekte met een fulminant beloop is echter bij kinderen met koorts zonder focus relatief zeldzaam, met een totale frequentie van 100-150 gevallen per jaar in Nederland. Tevens gaat deze ziekte meestal gepaard met enkele of meer petechiën, sufheid en algemeen ziek zijn. In de instructie aan ouders ten aanzien van het herkennen van signalen van klinische verslechtering moet aan deze kenmerken aandacht worden besteed. Wij schreven daarom dat ambulante controle door huisarts of kinderarts alleen verantwoord is indien herbeoordeling op korte termijn mogelijk is, de ouders goede voorlichting gegeven wordt ten aanzien van eventuele veranderingen in het klinische beeld en zij in staat zijn hier snel en adequaat op te reageren (bl. 188).

R. Oostenbrink
R. de Groot
H.A. Moll