Richtlijn voor kinderen met koorts in de tweede lijn

Febrile children pose the diagnostic dilemma of distinguishing those with serious infections from the vast majority with self-limiting diseases at an early stage.
Alarm symptoms can aid in assessing the probability of serious infections in febrile children.
The combined absence of alarm symptoms is useful in ruling out serious infections.
CRP and PCT values are important diagnostic markers in febrile children in hospital settings.
Children without any alarm symptoms and low inflammatory markers can be treated conservatively, provided there are good instructions on reassessment.
Children with amber alarm symptoms or mildly elevated inflammatory markers in whom a serious infection cannot be ruled out require clinical observation or ambulant follow-up; empirical parenteral antibiotic treatment should also be considered and easily accessible.
Children with red alarm symptoms or highly elevated inflammatory markers deserve clinical observation. In children

Conflict of interest: disclosure forms provided by the authors are available along with the full text of this article at www.ntvg.nl, search for A7331; click on ‘Belangenverstrengeling’ (‘Conflict of interest’). Financial support for this article: R.G. Nijman has received grants from the Netherlands Organisation for Health Research and Development (ZonMw), Erasmus Doelmatigheid en Quality Foundation of the Dutch Medical Specialists (SKMS).

Samenvatting

Het is moeilijk om bij kinderen met koorts degenen met een ernstige infectie vroegtijdig te onderscheiden van de grote groep met een aandoening die vanzelf overgaat.
Voor de beoordeling van het kind met koorts zijn er alarmsymptomen die de kans op ernstige infecties meer of minder waarschijnlijk maken.
De gecombineerde afwezigheid van alarmsymptomen draagt bij aan het uitsluiten van ernstige infecties.
De waarden van CRP en procalcitonine hebben grote diagnostische waarde bij het kind met koorts in de tweede lijn.
Bij kinderen zonder alarmsymptomen en lage infectieparameters is een afwachtend beleid verantwoord, mits er een goede instructie is over de herbeoordeling.
Bij kinderen met ‘oranje’ alarmsymptomen of met licht verhoogde infectieparameters, bij wie een ernstige infectie niet goed is uit te sluiten, is klinische observatie of ambulante follow-up essentieel; empirische parenterale antibiotische behandeling dient laagdrempelig te worden overwogen.
Bij kinderen met ‘rode’ alarmsymptomen of sterk verhoogde infectieparameters is klinische observatie geïndiceerd. Bij kinderen jonger dan 3 maanden is ook empirische parenterale antibiotische behandeling geïndiceerd.

Artikelinformatie

14 maart 2014

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2014;158:A7331

Vakgebied

Spoed

Kindergeneeskunde

Huisartsgeneeskunde

Auteursinformatie

Erasmus MC-Sophia Kinderziekenhuis, afd. Algemene kindergeneeskunde, Rotterdam.

Drs. R.G. Nijman, arts-onderzoeker; dr. R. Oostenbrink, kinderarts.

Huisartspraktijk Oteman, Schoonhoven.

Drs. N. Oteman, huisarts.

Contact dr. R. Oostenbrink (r.oostenbrink@erasmusmc.nl)

Verantwoording

Belangenconflict: formulieren met belangenverklaring zijn beschikbaar bij dit artikel op www.ntvg.nl (zoeken op A7331; klik op ‘Belangenverstrengeling’). Financiële ondersteuning voor dit artikel: R.G. Nijman ontving onderzoeksubsidies van ZonMw, Erasmus Doelmatigheid en Stichting Kwaliteitsgelden Medisch Specialisten (SKMS).
Aanvaard op 10 januari 2014