CBO-richtlijn 'Diepveneuze trombose en longembolie'; herziening van eerdere richtlijnen

- Diagnosis of clinically suspected deep venous thrombosis is based on a clinical score, serial compression ultrasonography and D-dimer assay.

- For the diagnosis of pulmonary embolism perfusion scintigraphy, ventilation scintigraphy, echography of the leg veins and pulmonary angiography in that order lead to the lowest mortality, morbidity and costs.

- Diagnostics with spiral CT followed by pulmonary angiography leads to equal mortality and fewer angiography procedures.

- Decision rules based on anamnesis, physical examination, blood gas analysis and chest radiograph have proved to be insufficiently reliable. The present D-dimer assays have too little sensitivity and too much variability.

- Thromboprophylaxis with low-molecular-weight heparin is indicated for general surgery, joint replacement of the knee or hip, cranial and spinal surgery, subarachnoid haemorrhage after surgical treatment of an aneurysm, acute myocardial infarction, ischaemic stroke or spinal cord lesion, intensive care patients, patients with acute paralysis due to a neuromuscular disorder, and bedridden patients with a riskfactor. Prophylaxis has to be continued as long as the indication exists.

- In the acute phase of deep venous thrombosis or pulmonary embolism treatment with (low-molecular-weight) heparin in an adequate dose is necessary. When started at the same time as coumarin derivatives the treatment with heparin has to be continued for at least 5 days.

- The risk of postthrombotic syndrome after deep venous thrombosis will be lowered by carrying compression stockings for at least 2 years after the event.

Samenvatting

- Bij een klinisch vermoeden van diepveneuze trombose wordt de diagnostiek gebaseerd op een klinische score en achtereenvolgens compressie-ultrasonografie en D-dimeerbepaling.

- Voor de diagnostiek van longembolie leiden achtereenvolgende perfusiescintigrafie, ventilatiescintigrafie, echografie van de beenvaten en pulmonalisangiografie tot de laagste sterfte, morbiditeit en kosten.

- Diagnostiek met achtereenvolgens spiraal-CT en pulmonalisangiografie leidt tot evenveel sterfte en minder angiografieprocedures.

- Beslisregels op basis van anamnese, lichamelijk onderzoek, bloedgaswaarden en een röntgenfoto van de thorax zijn nog onvoldoende betrouwbaar gebleken. De huidige D-dimeerbepalingen hebben te lage sensitiviteit en te grote variatie.

- Tromboseprofylaxe met heparinen met een laag moleculair gewicht is geïndiceerd bij algemene chirurgie, gewrichtsvervanging van knie of heup, craniale en spinale operaties, subarachnoïdale bloeding na aneurysmaoperatie, acuut myocardinfarct, ischemische beroerte of dwarslaesie, intensive-carepatiënten, patiënten met een acute verlamming door een neuromusculaire aandoening, en bedlegerige patiënten indien zij nog een risicofactor hebben. Profylaxe dient te worden voortgezet zolang de indicatie bestaat.

- In de acute fase van diepveneuze trombose of longembolie is initiële behandeling met heparine (met een laag moleculair gewicht) in een adequate dosering noodzakelijk. Wanneer tegelijk wordt begonnen met cumarinederivaten dient de heparinebehandeling tenminste 5 dagen voortgezet te worden.

- Na diepveneuze trombose verkleint het dragen van elastische kousen gedurende tenminste 2 jaar de kans op een posttrombotisch syndroom.