artikel
Een praktijkgebouw dat uitkijkt over zee, dat heb ik altijd gewild, maar 130 man personeel dat hoeft nu ook weer niet. Met 5 huisartsen, 2 aiossen, 2 praktijkondersteuners somatiek, 1 praktijkondersteuner ggz, 6 assistentes en onze administratieve duizendpoot waren we een weekend in Kent kijken. Estuary View Medical Centre in Whitstable kijkt uit over de Thamesmonding, precies op het enige gebiedje dat in Engeland de laatste eeuwen kort bezet geweest is, en dat nog wel door Michiel de Ruyter. Modern, groot, 19 huisartsen en 130 medewerkers verdeeld over 3 centra voor 34.000 patiënten, met veel, heel veel aandacht voor anderhalvelijnszorg. Bevlogen huisartsen die zorg dicht bij de patiënt brengen met meer delegatie van taken dan hier voorlopig mogelijk is. Een ‘minor injury clinic’ die 365 dagen per jaar 12 uur per dag geheel door verpleegkundigen wordt gerund, eigen echo, röntgen en talloze gespecialiseerde ondersteuners. Maar tot onze verbazing niemand voor de ggz, want dat viel niet te financieren. Natuurlijk houden hulpverleners zich aan NICE-richtlijnen en besparen ze in vergelijking met de gebruikelijke NHS-zorg enorme sommen geld. Ze halen hoge cijfers in het ‘quality outcome framework’: iedereen die dat volgens richtlijnen nodig heeft, zou een statine slikken en de systolische tensies zijn lager en nog lager. Dat klinkt onze verzekeraars en minister Schipper vast als muziek in de oren, maar de meeste van die van boven opgelegde indicatoren zijn in werkelijkheid boterzacht. Het fanatieke streven naar lage LDL-waarden blijkt een misverstand (A7385), en ook de preventieve huisbezoeken voor ouderen zijn volgens goed Nederlands onderzoek niet effectief (A7355). Er zijn niet minder complicaties en er is niet meer gezondheid. Dat wisten we al lang want dat was in de jaren zeventig ook al uitgezocht, maar helaas weer vergeten. Intussen is de LDL-streefwaarde wel een indicator voor goede zorg en bloeien overal in Nederland ouderenprojecten op. Vanwege naïef geloof in vooruitgang én omdat er geld te verdienen valt.
De combinatie van uitkomstgerelateerde zorg en financiering zorgt hier én in Engeland behalve voor vernieuwing ook voor verstarring, gebrek aan aanpassing aan nieuwe inzichten en dadendrang. Verzekeraars en beleidsmakers hollen achter best practices en zogenaamd bewijs aan en veroorzaken zo een bureaucratie, die kafkaiaanse proporties aanneemt. Ze vergeten dat indicatoren de uitkomsten van onderzoek van gisteren zijn en dat ze patiënten dus ook kunnen schaden.
Schaalvergroting, weer een nieuwe stelselwijziging en indicatorenreligie leken ons op de terugweg niet de oplossing voor ons probleem hoe we in onze wijk en met onze specialisten goede menselijke zorg kunnen leveren. Met 130 man kun je ook niet meer ergens anders kijken, we blijven dus maar klein.
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Zeezicht, verschillen Nederland-VK
Hi Joost,
Goed stukje om de discussie los te maken (je bent blijkbaar ook een beetje geinfecteerd door ‘prikkelend cynisme’).Er heerst hier ook een gevoel van vermoeidheid en soms hulpeloosheid vanwege de non stop van hogerop opgelegde systeem en beleids veranderingen.En teleurstelling omdat goede ideeen en dadendrang niet altijd vertaald kunen worden in betere zorg,
Als praktijk hebben we daarom altijd gepoogd binnen de bestaande constricties het beste ervan te maken, de kop niet te laten hangen en daarom zijn we gegroeid tot wat we nu zijn.
Altijd zoekende naar nieuwe verbeteringen.Een grotere en eendrachtige praktijk kan meer voor elkaar krijgen en zorg plannen sturen.De kleinere praktijken voelen zich meer en meer verslagen door het system.De recente nationale trend is ‘super size practices’ en onze volgende stap is ook om te kijken of we kunnen samenwerken of associeren met een andere grotere praktijk in de buurt.
Wat waarschijnlijk gaat komen is dat je als super practice meer controle over de zorg budgetten krijgt. Is het ‘If you can’t beat them join them!’ of ‘Size isn’t everything’?
Een paar verduidelijkingen over de situatie bij ons in Whitstable en UK:
Staff:
Bijna al ons personeel werkt parttime ( maar dat is bij jullie ook begrijp ik)
We hebben 130! mensen op de loonlijst staan maar een aantal zijn ‘bank staff’ dus oproepbaar in noodgevallen en niet vast.
Voor de MIU (minor injuries unit) zijn 17 mensen in dienst.Voor de oogartsen (staar operaties) staan er 16 op onze loon lijst maar velen zijn bank staff.
Als je kijkt naar ‘core general practice staff’ zijn er het nog zo een 95 (maar die zorgen dan ook voor alle extra services zoals audiology echo ultrasound xray etc). Omdat we zoveel extra services aanbieden hebben we relatief meer personeel dan ‘standaard praktijken’ in de omgeving hier.
Traditioneel hebben praktijken hier bijna allemaal secretaressen verpleegkundigen and ‘health care assistants’ in dienst.
Ik begrijp dat een secretaresse bij jullie nog geen gemeengoed is.
Hier werkt het goed en vele organisatorische taken en patient contacten worden door de secretaresse goed end deskundig afgehandeld.
Value for money!
De hele trend is naar meer en meer delegeren naar ‘the appropriate level of competency’.
Het is niet dat de huisarts daardoor de regie helemaal uit handen geeft.
Je delegeert meer en meer, het overzicht streef je te behouden.
De patienten stellen de varieteit op prijs.
Als ze je maar kunnen vinden al ze je nodig hebben
Wat betreft GGZ (Mental Health):
Ik denk dat je dit verkeerd begrepen hebt.
Deze teams staan niet bij ons op de loonlijst. Die hebben weer andere contracten binnen de gefragmenteerde NHS suborganisaties. Maar ze werken wel met ons in onze organisatie.
We bieden ze gratis onze praktijk ruimtes aan zodat de patienten in de praktijk gezien en geholpen kunnen worden al ze dat willen.
We hebben dan ook een grote diversiteit aan telefoon of face to face counselling services, bezoekende psychiaters, dementia services, allemaal ‘inhouse’ voor onze patienten.
Maar wat we niet hebben is de regie over hoe ze het doen, zoals hun afspraak- en follow-upsystemen. De complexiteit van mental health problemen is er de oorzaak van dat er zo veel gespecialiseerde mental heatlh services zijn.Een persoon per praktijk (drie praktjken in onze maatschap) zou onvoldoende zijn
Wat betreft QOF:
Hier kunnen zoveel facetten van worden belicht, je het kunt laten schitteren, je kan je laten verblinden, maar je kunt het niet afdoen als compleet waardeloos.Er zitten genoeg positieve kanten aan om het beste ervan te laten bestaan.Er zijn inderdaad boterzachte indicatoren maar andere zijn ‘rock solid’.De regering hier heeft recent ingezien dat het allemaal een beetje doorgeschoten is en besloten het gedeeltelijk terug te draaien omdat het een ‘tickbox exercitie’ aan het worden was. Bijslijpen dus. Niet weggooien.
Altijd prikkelend and stimulerend om na te denken over goede betere en beste zorg.
Bij jullie zijn de kaarten weer anders geschud dan hier en moet je mogelijk een andere strategie volgen voor een goede uitkomst.
NB fantastische term: ‘anderhalve lijns zorg’ die kende ik nog niet
Dr Ronald Pieters
Estuary View Medical Centre
Estuary View Business Park
Whitstable CT5 3SE
Tel: 01227 284300 Fax: 01227 284301 Email ronald.pieters@nhs.net
Zeezicht (2)
Ik bezocht een paar jaar geleden een aantal huisartspraktijken in de buurt van Cambridge. De eerste lijn is daar "in command" .
"Seniors " beheerden deze praktijken. Ik bezocht een spreekuur van een "Junior"die zich erover beklaagde dat zij voor een minimaal uurtarief moest werken en dat die "seniors" onzichtbaar op de golfbaan stonden en de winsten opstreken. Minstens tien admistratieve medewerkers die zich uitsluitend met de administratie bezighielden.
Als de dokter een plasje wilde nakijken moest zij dat zelf doen. Geen sprake van praktijkondersteuning.
Hoogbejaarde heer met rugpijn. Het systeemn attendeerde: "er moet ook nog de bloeddruk worden gemeten". Aldus+ een vinkje.
De door mij bezochte praktijken vond ik verwaarloosd, vervuild en verouderd. Daar zou in Nederland een huisarts zijn pantienten niet in durven te ontvangen.
Er was wel dagelijks een dokter de hele dag bezig patienten die hadden gebeld terug te bellen omdat de regering toen had verorderd dat de wachttijd minder dan een dag moest zijn: Hij had gebeld dus zijn wachttijd was minder dan een dag.
Een andere dokter was ingehuurd om na te kijken of alle vinkjes wel op de juiste plaats stonden en of er niet nog een vinkje bij kon.
Een dag niet gevinkt is in Engeland een dag niet betaald!.
Mijn gastheer vond het allemaal ook bizar, maar ja: If you give peanuts, you get monkeys.
Mijn gastheer stapte daarna wel weg in zijn Maserati,
Hij was dan ook een senior...
Jos Rensing, huisarts