In 2006 verving het NHG de NHG-standaard ‘Cholesterol’ door de standaard ‘Cardiovasculair risicomanagement’. Met de discussies rond de tweede herziening van deze laatste NHG-standaard lijken we weer terug bij af te zijn. Besprekingen aan de koffietafel, in de media en in de spreekkamer reduceerden de 161 pagina’s van de standaard namelijk tot één getal: 1,8. Maar gezondheid is geen getal.
Bij patiënten onder de 70 jaar met hart- en vaatziekte moet het LDL-cholesterol naar beneden de 1,8 mmol/l, zo staat in de multidisciplinaire richtlijn ‘Cardiovasculair risicomanagement’ (CVRM) die tevens als NHG-standaard is uitgebracht.1 Nog lager dan 1,8 ‘mag’ ook, als de patiënt gemotiveerd is en de behandeling goed verdraagt. Een getal om het Spaans benauwd van te krijgen. Het is wachten tot zorgverzekeraars en ambtenaren die varen op uitkomstindicatoren deze richtlijn weer tot wet verklaren en van ‘mogen’ ‘moeten’ maken.
Ontstnappingsroute
En wel hierom. De patiënt moet gemotiveerd zijn en moet de medicamenteuze therapie goed verdragen. Dat zijn nou juist twee zaken waar het nogal eens aan schort. Mensen motiveren om pillen te slikken waarbij de kans op lasten zoveel groter is dan op lusten, dat is sisyfusarbeid. En hoeveel pillen moeten er geslikt worden om een klinisch relevant resultaat te bereiken?
De richtlijnmakers definiëren een absolute risicoreductie van…
Reacties