Samenvatting
- Pregabaline wordt in toenemende mate gebruikt voor de behandeling van neuropathische pijn en nogal eens als eerste keus. De vraag is of dit op wetenschappelijk bewijs stoelt.
- Er zijn 7 onderzoeken gepubliceerd naar de werkzaamheid van pregabaline bij postherpetische pijn en pijnlijke diabetische polyneuropathie. Een verbetering van 50 in pijnscore wordt in deze onderzoeken vaker bereikt bij patiënten behandeld met pregabaline dan bij degenen behandeld met placebo (‘number needed to treat’: 4,3).
- Duizeligheid en slaperigheid zijn de meest voorkomende bijwerkingen van pregabaline. De waarden van het ‘number needed to harm’ voor bijwerkingen van pregabaline die hinderlijk genoeg zijn om met de medicatie te stoppen lopen uiteen van 3,7 tot 113,1.
- Pregabaline is niet vergeleken met andere middelen die voor neuropathische pijn worden toegepast. Indirecte vergelijkingen laten zien dat de werkzaamheid van pregabaline vergelijkbaar is met die van carbamazepine, tramadol en gabapentine en mogelijk slechter is dan die van amitriptyline.
- Gezien de prijs en het ontbreken van ruime klinische ervaring met pregabaline is het niet op zijn plaats dit middel als eerste voor te schrijven.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1561-5
Zie ook het artikel op bl. 1566.
Pregabaline is in juli 2004 door de European Medicines Agency (EMEA) toegelaten voor de behandeling van neuropathische pijn (www.emea.eu) en eind 2004 beoordeeld door het College voor zorgverzekeringen (CVZ) (www.cvz.nl). Uit de gegevens van de databank van het ‘Genees- en hulpmiddeleninformatieproject’ (GIP) van het CVZ blijkt dat pregabaline in 2005 71.164 maal is voorgeschreven (www.gipdatabank.nl). De getallen van 2006 zijn nog niet bekend, maar de indruk bestaat dat het middel in toenemende mate wordt toegepast voor de behandeling van neuropathische pijn, en nogal eens als eerste keus.
In dit artikel gaan wij in op de vraag of pregabaline inderdaad een plaats verdient bij de behandeling van neuropathische pijn, en zo ja, welke.
indeling van pijn
Nociceptieve pijn
Pijn is onder te verdelen in nociceptieve en niet-nociceptieve pijn.1 Nociceptieve pijn wordt veroorzaakt door ontsteking of compressie van perifere zenuwvezels, met als gevolg prikkeling van nociceptoren in de nervi nervorum, zoals bij een hernia nuclei pulposi. Nociceptieve pijn kan met niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) en opiaten worden behandeld.
Niet-nociceptieve pijn
Niet-nociceptieve pijn noemt men ook wel neuropathische pijn. Deze wordt veroorzaakt door een letsel van perifere of centrale afferente zenuwvezels. Met neuropathische pijn bedoelt men in het algemeen pijn als gevolg van een letsel van perifere zenuwen. Voorbeelden hiervan zijn pijnlijke diabetische polyneuropathie en postherpetische neuralgie. Wij willen benadrukken dat het steeds gaat om aantoonbare schade van het perifere zenuwstelsel, en dus niet om ‘onbegrepen pijn’. Neuropathische pijn komt veel voor: de geschatte prevalentie in de algemene bevolking bedraagt 2, oplopend tot 8 bij patiënten ouder dan 55 jaar.2
De behandeling is veelal symptomatisch en vaak moeizaam. Neuropathische pijn reageert niet of nauwelijks op paracetamol of NSAID’s. Ook tricyclische antidepressiva en anti-epileptica worden al vele jaren toegepast bij neuropathische pijn. In de in 2005 verschenen richtlijn ‘Polyneuropathie’ die op initiatief van de Nederlandse Vereniging voor Neurologie en de Nederlandse Vereniging voor Klinische Neurofysiologie tot stand is gekomen, worden amitriptyline en carbamazepine aanbevolen als eerste keuze voor de symptomatische behandeling van pijnlijke, al dan niet diabetische polyneuropathie (www.nvknf.nl/consensus/Polyneuropathie/richtlijn20pnp20nvknf20nvn202005…). Dit advies wordt ondersteund door gedegen wetenschappelijk bewijs (tabel 1).3-7 Beide middelen hebben een beperkte werkzaamheid, met nogal wat bijwerkingen; de doseringen staan in tabel 2. Amitriptyline en carbamazepine zijn overigens in Nederland voor deze toepassing niet geregistreerd.
pregabaline
Het werkzame bestanddeel in pregabaline heeft dezelfde structuur als de lichaamseigen neurotransmitter gamma-aminoboterzuur (GABA), maar heeft andere biologische effecten. Pregabaline bindt zich aan het ?2-?-eiwit van spanningsafhankelijke calciumkanalen, waardoor calciuminflux ter plaatse van de zenuwuiteinden verminderd wordt. Hierdoor worden de zenuwen minder prikkelbaar en neemt de afgifte van neurotransmitters af.8 Dit leidt waarschijnlijk tot het pijndempende effect van pregabaline.
Hier moet benadrukt worden dat pregabaline niet tot herstel leidt van beschadigde zenuwen en dus geen plaats verdient in de behandeling van polyneuropathie zónder pijnklachten.
Werkzaamheid van pregabaline
De werkzaamheid van pregabaline bij neuropathische pijn is onderzocht bij diabetische polyneuropathie (DPN) en postherpetische neuralgie (PHN). Er zijn 7 gerandomiseerde, placebogecontroleerde, dubbelblinde onderzoeken met pregabaline gepubliceerd: 3 onderzoeken bij DPN- patiënten, 3 bij PHN-patiënten en 1 onderzoek bij patiënten die DPN of PHN hadden.9-15 In alle 7 onderzoeken werd een 11-puntspijnschaal gebruikt. Verder was het mogelijk om uit alle studies de aantallen ‘responders’ te halen, gedefinieerd als patiënten met minimaal 50 reductie in pijnscore, een geaccepteerde uitkomstmaat in dit type onderzoeken. De resultaten uit de onderzoeken werden samengevoegd door de ruwe gegevens te combineren en om te zetten naar ‘numbers needed to treat’ (NNT) en ‘numbers needed to harm’ (NNH). De verantwoording van deze methode is elders beschreven.16 De onderzoeken zijn alle van goede tot zeer goede kwaliteit. De belangrijkste resultaten zijn samengevat in tabel 3.
Van alle patiënten die met 150-600 mg pregabaline behandeld werden, ervoer 38 (459/1194) een verbetering van minimaal 50 in de pijnscore, vergeleken met 15 (87/575) van de met placebo behandelde patiënten (DPN: 38 (153/400) versus 15 (39/252); PHN: 32 (169/521) versus 12 (32/258)). Dit resulteert in een NNT van 4,3 voor alle patiënten (DPN: 4,4 en PHN: 5,0). De NNT wordt kleiner naarmate de dosering pregabaline toeneemt; 7,4 voor patiënten behandeld met 150 mg pregabaline, 4,5 voor behandeling met 300 mg pregabaline en 3,4 voor behandeling met 600 mg pregabaline per dag. Dus: hoe hoger de dosering pregabaline, hoe groter de kans dat een patiënt meer dan 50 afname van de pijn ervaart.
Duizeligheid en slaperigheid zijn de frequentste bijwerkingen. De NNH voor bijwerkingen die hinderlijk genoeg zijn voor de patiënt om met de medicatie te stoppen lopen in de verschillende onderzoeken uiteen van 3,7 tot 113,1 (zie tabel 3). Hoe hoger de dosering pregabaline per dag, hoe groter de kans dat een patiënt zal stoppen met de behandeling wegens hinderlijke bijwerkingen. Bij gebruik van 150, 300 en 600 mg pregabaline per dag is de NNH respectievelijk 138, 16 en 8. Daarbij dient te worden opgemerkt dat bijwerkingen zoals duizeligheid en slaperigheid van invloed kunnen zijn op de pijnperceptie: een verbetering van 50 in de pijnscore werd aanzienlijk vaker gevonden bij patiënten die last hadden van slaperigheid dan bij patiënten die deze klacht niet hadden.
Wij concluderen dat bij perifere neuropathische pijn door DPN en PHN pregabaline werkzamer is dan placebo. Hoe hoger gedoseerd wordt, hoe meer patiënten een pijnvermindering van meer dan 50 hebben. Daar staat tegenover dat bij hogere doseringen meer patiënten deze therapie moeten staken in verband met bijwerkingen.
Het effect van pregabaline is vergelijkbaar met dat van gabapentine, een stof met een soortgelijk werkingsmechanisme. Dit geldt ook voor het spectrum aan bijwerkingen, hoewel voorzichtigheid op zijn plaats is, voornamelijk wegens de zeldzame bijwerkingen en de langetermijnbijwerkingen van pregabaline die wellicht nog niet onderkend zijn aangezien pregabaline pas sinds 2004 voorgeschreven wordt. De klinische ervaring met pregabaline is om dezelfde reden nog beperkt, maar tot op heden lijken de bijwerkingen slaperigheid, duizeligheid, ataxie en tremor licht en voorbijgaand van aard. Pregabaline wordt niet gemetaboliseerd en wordt niet gebonden aan plasma-eiwitten. Hierdoor zijn farmacokinetische interacties niet te verwachten.
In de afgelopen jaren is een klein aantal studies gepubliceerd waarin de werkzaamheid van pregabaline bij andere pijnsyndromen onderzocht werd, zoals peri- en postoperatieve pijn en fibromyalgie.17-19 Het effect op deze niet-neuropathische pijn bleek zeer gering.
de plaats van pregabaline
Pregabaline is in Nederland het eerste geregistreerde middel voor de indicatie ‘perifere neuropathische pijn’. De fabrikant wilde het daarom niet vergelijken met andere middelen die in de praktijk ‘off label’ voor deze indicatie worden toegepast (www.cvz.nl/resources/cfh042520pregabaline-Lyrica20FTR_tcm28-19477.pdf). Er zijn dus geen direct vergelijkende onderzoeken gepubliceerd, waarin pregabaline is vergeleken met antidepressiva, anti-epileptica of opiaten bij de behandeling van perifere neuropathische pijn. Eén onderzoek is niet gepubliceerd, maar komt wel voor in het ‘European public assessment report’ (EPAR) (www.emea.eu.int/humandocs/Humans/EPAR/lyrica/lyrica.htm). In deze studie verschilde het effect van pregabaline 600 mg per dag niet significant van dat van de behandeling met een placebo bij DPN-patiënten, terwijl 75 mg amitriptyline per dag wel significant beter was dan placebo op dezelfde uitkomstmaten. Anders geformuleerd betekent dit dat pregabaline in dit onderzoek in ieder geval niet beter was dan amitriptyline.
Op grond van tabel 1 en tabel 3 is het effect van pregabaline bij DPN- en PHN-patiënten ongeveer even groot als dat van de anti-epileptica carbamazepine en gabapentine. De gegevens uit de aangehaalde ongepubliceerde studie en de NNT’s van pregabaline en de andere middelen in tabel 1 zouden een plaats tussen tramadol, een synthetisch opiaatagonist, en gabapentine rechtvaardigen.
Er zijn geen grote verschillen in gebruikersgemak vergeleken met de andere anti-epileptica. Amitriptyline heeft het voordeel van een dosering eenmaal daags. De kosten van 300 mg pregabaline per dag voor een maand zijn € 99,49 en vergelijkbaar met die van gabapentine. Met zowel amitriptyline als carbamazepine bestaat ruime ervaring en deze middelen zijn aanzienlijk goedkoper. De ervaring met pregabaline is beperkt.
conclusie
Gebaseerd op de eerdergenoemde richtlijn ‘Polyneuropathie’ wordt bij patiënten met een diabetische polyneuropathie bij voorkeur gestart met amitriptyline ’s avonds en als tweede keus met carbamazepine. Bij ouderen is er een voorkeur voor nortriptyline in plaats van amitriptyline vanwege minder extracholinerge bijwerkingen. Bij DPN kan daarna tramadol geprobeerd worden. Pregabaline is een alternatief waarvan de werkzaamheid vergelijkbaar is met carbamazepine, tramadol en gabapentine.
Deze aanbevelingen zijn gebaseerd op een indirecte vergelijking van de gepubliceerde onderzoeken. Vergelijkend onderzoek naar het verschil in werkzaamheid van amitriptyline, carbamazepine, tramadol, pregabaline en gabapentine is gewenst. Om te voorkomen dat deze middelen blijvend ‘off label’ worden toegepast, zou de registratie van deze middelen voor de behandeling van neuropathische pijn aangepast moeten worden.
Gezien de prijs en het ontbreken van ruime klinische ervaring met pregabaline is het op dit moment niet op zijn plaats dit middel als eerste keus voor te schrijven.
Prof.dr.J.Stam gaf commentaar op het manuscript.
Dit artikel is een bewerking van een eerdere publicatie.20
Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Literatuur
Weber WEJ. Farmacotherapie van neuropathische pijn door letsel van afferente zenuwvezels. Ned Tijdschr Geneeskd. 2001;145:813-7.
Neuropathische pijn. In: Commissie Farmaceutische hulp van het College voor zorgverzekeringen (CVZ). Farmacotherapeutisch kompas 2007. Diemen: CVZ; 2007. p. 185-8.
Nederlandse Vereniging voor Neurologie, Nederlandse Vereniging voor Klinische Neurofysiologie. Richtlijn Polyneuropathie. Alphen aan den Rijn: Van Zuiden Communications; 2005.
Collins SL, Moore RA, McQuay HJ, Wiffen P. Antidepressants and anticonvulsants for diabetic neuropathy and postherpetic neuralgia: a quantitative systematic review. J Pain Symptom Manage. 2000;20:449-58.
McQuay HJ, Tramer M, Nye BA, Carroll D, Wiffen PJ, Moore RA. A systematic review of antidepressants in neuropathic pain. Pain. 1996;68:217-27.
McQuay HJ, Carroll D, Jadad AR, Wiffen P, Moore A. Anticonvulsant drugs for management of pain: a systematic review. BMJ. 1995;311:1047-52.
Finnerup NB, Otto M, McQuay HJ, Jensen TS, Sindrup SH. Algorithm for neuropathic pain treatment: an evidence based proposal. Pain. 2005;118:289-305.
Sills GJ. The mechanisms of action of gabapentin and pregabalin. Curr Opin Pharmacol. 2006;6:108-13.
Rosenstock J, Tuchman M, LaMoreaux L, Sharma U. Pregabalin for the treatment of painful diabetic peripheral neuropathy: a double-blind, placebo-controlled trial. Pain. 2004;110:628-38.
Lesser H, Sharma U, LaMoreaux L, Poole RM. Pregabalin relieves symptoms of painful diabetic neuropathy: a randomized controlled trial. Neurology. 2004;63:2104-10.
Richter RW, Portenoy R, Sharma U, LaMoreaux L, Bockbrader H, Knapp LE. Relief of painful diabetic peripheral neuropathy with pregabalin: a randomized, placebo-controlled trial. J Pain. 2005;6:253-60.
Freynhagen R, Strojek K, Griesing T, Whalen E, Balkenohl M. Efficacy of pregabalin in neuropathic pain evaluated in a 12-week, randomised, double-blind, multicentre, placebo-controlled trial of flexible- and fixed-dose regimens. Pain. 2005;115:254-63.
Dworkin RH, Corbin AE, Young jr JP, Sharma U, LaMoreaux L, Bockbrader H, et al. Pregabalin for the treatment of postherpetic neuralgia: a randomized, placebo-controlled trial. Neurology. 2003;60:1274-83.
Sabatowski R, Galvez R, Cherry DA, Jacquot F, Vincent E, Maisonobe P, et al. Pregabalin reduces pain and improves sleep and mood disturbances in patients with post-herpetic neuralgia: results of a randomised, placebo-controlled clinical trial. 1008-045 Study Group. Pain. 2004;109:26-35.
Seventer R van, Feister HA, Young jr JP, Stoker M, Versavel M, Rigaudy L. Efficacy and tolerability of twice-daily pregabalin for treating pain and related sleep interference in postherpetic neuralgia: a 13-week, randomized trial. Curr Med Res Opin. 2006;22:375-84.
Moore RA, Gavaghan DJ, Edwards JE, Wiffen P, McQuay HJ. Pooling data for number needed to treat: no problems for apples. BMC Med Res Methodol. 2002;2:2.
Reuben SS, Buvanendran A, Kroin JS, Raghunathan K. The analgesic efficacy of celecoxib, pregabalin, and their combination for spinal fusion surgery. Anesth Analg. 2006;103:1271-7.
Hill CM, Balkenohl M, Thomas DW, Walker R, Mathe H, Murray G. Pregabalin in patients with postoperative dental pain. Eur J Pain. 2001;5:119-24.
Crofford LJ, Rowbotham MC, Mease PJ, Russell IJ, Dworkin RH, Corbin AE, et al. Pregabalin for the treatment of fibromyalgia syndrome: results of a randomized, double-blind, placebo-controlled trial. Pregabalin 1008-105 Study Group. Arthritis Rheum. 2005;52:1264-73.
Schaik IN van. Pregabaline voor neuropathische pijn: reden om lyrisch te worden? Tijdschrift voor Neurologie Neurochirurgie. 2006;107:109-203.
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
(Geen onderwerp)
Den Haag, juli 2007,
In hun voortreffelijke overzicht over pregabaline bij neuropathische pijn beschrijven Biegstraaten en Van Schaik het ‘number needed to treat’ (NNT) en het ‘number needed to harm’ (NNH) van dit middel en gaan zij in op de farmacokinetische eigenschappen ervan (2007:1561-5). Het verwondert mij dat zij vervolgens adviseren dit middel niet als eerste keus voor te schrijven bij neuropathische pijn en dat zij dit baseren op de prijs en de beperkte klinische ervaring met pregabaline. Bij het voorschrijven van een middel speelt zowel effectiviteit (NNT) als tolerantie, dat wil zeggen de bijwerkingen en de ernst ervan (NNH) een rol. Eerste keus bij neuropathische pijn is amitriptyline met een NNT van 2 en een NNH van 10. Voor pregabaline wordt een NNT van 4 opgegeven en een NNH van 10 (gepoold voor postherpetische neuralgie en diabetische polyneuropathie).
Verder merken de auteurs op dat een belangrijk voordeel van pregabaline is dat het niet wordt gemetaboliseerd en geen interacties vertoont met andere geneesmiddelen; deze voordelen gaan niet op voor veel andere middelen tegen neuropathische pijn. Daarbij komt dat in recente Europese en Amerikaanse consensusrapporten over neuropathische pijn men voor amitriptyline en andere tricyclische antidepressiva tot terughoudenheid maant bij een cardiale voorgeschiedenis en oudere leeftijd.1-4 Op grond van eisen die men thans aan trials stelt, bestaat er voorts twijfel over het daadwerkelijk lage NNT voor de tricyclische antidepressiva bij neuropathische pijn.1-3 Om deze redenen raadt men in systematische reviews en consensusrapporten veelal pregabaline of gabapentine en soms opioïden aan als eerstelijnsmedicatie met klasse I-evidentie boven de tricyclische antidepressiva.1-3
Om op grond van prijs wel of niet het gebruik van een geneesmiddel te adviseren is een lastige keuze, waarbij vooral politieke afwegingen om de hoek komen kijken; een dergelijke keuze hoort eerder thuis in een consensusvorming dan bij individuele artsen of auteurs.2 Wat zijn de maatstaven voor ‘ruime klinische ervaring’? Ongunstige langetermijneffecten van nieuwe middelen kunnen altijd optreden, maar deze zijn van pregabaline tot dusverre niet gerapporteerd, hoewel het middel in 2004 in Europa door het European Agency for the Evaluation of Medicinal Products (EMEA) is geregistreerd en in ons land alleen al in 2005 meer dan 70.000 keer is voorgeschreven (zoals de auteurs vermelden).
Van Doorn vermeldt in de richtlijn ‘Polyneuropathie’ in hetzelfde nummer van dit tijdschrift in tabel 4 over de behandeling van pijnlijke neuropathie (Van Schaik was overigens lid van de werkgroep die de richtlijn opstelde) dat pregabaline daaraan recent is toegevoegd vanwege ‘NNT, NNH, patiëntvriendelijkheid en prijs’ (2007:1566-73). Al met al lijken er eerder goede argumenten – mede op grond van wat Biegstraaten en Van Schaik zelf schrijven – om pregabaline tot de eerstekeusmiddelen voor neuropathische pijn te rekenen, vooral als wij naar de alternatieven kijken.
Finnerup NB, Otto M, McQuay HJ, Jensen TS, Sindrup SH. Algorithm for neuropathic pain treatment: an evidence based proposal. Pain. 2005;118:289-305.
Argoff CE, Backonja MM, Belgrade MJ, Bennett GJ, Clark MR, Cole BE, et al. Consensus guidelines: treatment planning and options. Diabetic peripheral neuropathic pain. Mayo Clin Proc. 2006;81(4 Suppl):S12-25.
Attal N, Cruccu G, Haanpää M, Hansson P, Jensen TS, Nurmikko T, et al. EFNS guidelines on pharmacological treatment of neuropathic pain. Eur J Neurol. 2006;13:1153-69.
Moulin DE, Clark AJ, Gilron I, Ware MA, Watson CP, Sessle BJ, et al. Pharmacological management of chronic neuropathic pain – consensus statement and guidelines from the Canadian Pain Society. Pain Res Manag. 2007;12:13-21.
(Geen onderwerp)
Amsterdam, juli 2007,
Het verwondert collega Vecht dat wij pregabaline niet aanbevelen als middel van eerste keus bij de behandeling van neuropathische pijn. Hij vindt dat er goede argumenten zijn om dat wel te doen. Zijn redenering die tot deze conclusie leidt, is naar onze mening ondoorgrondelijk en daardoor onbegrijpelijk. Vecht meent dat wij de plaatsbepaling van pregabaline louter gebaseerd hebben op de prijs en de beperkte klinische ervaring die er met dit middel is. Dit is onjuist: wij hebben pregabaline ten eerste beoordeeld op effectiviteit, ten tweede op bijwerkingen en pas daarna op andere factoren zoals prijs. Op grond van deze factoren heeft pregabaline zeker een plaats bij de behandeling van neuropathische pijn. Dit is ook de reden geweest om pregabaline op te nemen in de richtlijn ‘Polyneuropathie’, maar niet als middel van eerste keuze (2007:1566-73).
Zoals Vecht zelf schrijft, is het NNT voor amitriptyline 2 en voor pregabaline 4. Er zijn geen directe vergelijkende onderzoeken met deze twee middelen en deze getallen moeten dus met voorzichtigheid geïnterpreteerd worden. De conclusie dat amitriptyline effectiever is dan pregabaline lijkt echter gerechtvaardigd; immers, er hoeven maar twee patiënten mee behandeld te worden om een pijnreductie van 50% te bereiken, tegenover 4 met pregabaline. De onderzoeken met alleen amitriptyline zijn gemiddeld kleiner van omvang dan die met pregabaline, wat kan leiden tot een overschatting van het effect van amitriptyline. Echter, in 4 van de 7 studies met pregabaline werden patiënten die niet reageerden op eerdere behandeling met het verwante gabapentine geëxcludeerd.1-4 Dit leidt zeker tot een overschatting van het effect van pregabaline.
Het aantal patiënten dat de behandeling staakt vanwege bijwerkingen verschilt niet voor de twee middelen. Aangezien trials zich slecht lenen voor het goed schatten van de prevalentie van bijwerkingen (vooral de zeldzamere), moeten ook deze gegevens voorzichtig worden geïnterpreteerd. Veel zeldzame bijwerkingen van een middel worden pas bekend na jaren gebruik. Met amitriptyline is er ruim 30 jaar ervaring, tegenover iets meer dan 3 jaar met pregabaline. Het is bekend dat amitriptyline terughoudend moet worden voorgeschreven aan ouderen, gezien de anticholinerge effecten. De geringe cardiale oversterfte die gevonden is in een epidemiologisch onderzoek onder gebruikers van tricyclische antidepressiva (TCA) trad alleen op bij doseringen boven de 100 mg/dag.5 Deze dosering wordt voor behandeling van pijn zelden gebruikt en moet bij ouderen, zeker als zij een cardiale voorgeschiedenis hebben, worden vermeden.
Er zijn inderdaad enkele consensusrapporten waarin de effectiviteit van pregabaline en amitriptyline als min of meer gelijkwaardig wordt beschouwd. Toch lezen wij die rapporten anders: gabapentine of pregabaline kunnen overwogen worden als er contra-indicaties zijn voor TCA. Dat is toch iets genuanceerder dan de interpretatie van Vecht. De recentste meta-analyse over de behandeling van diabetische polyneuropathie bevat 25 onderzoeken met in totaal ongeveer 3000 patiënten.6 De auteurs ervan concluderen dat de oddsratio (OR) voor het bereiken van 50% pijnreductie 22,2 (5,8-84,7) is voor de TCA.6 Voor de wat oudere anti-epileptica (carbamazepine en oxcarbazepine) is deze 5,3 (1,8-16,0) en voor de nieuwere (gabapentine, lamotrigine en pregabaline) 3,2 (2,3-4,7).
Wij zijn het eens met Vecht dat een geneesmiddel primair op werkzaamheid beoordeeld moet worden: alle beschikbare gegevens wijzen erop dat amitriptyline tenminste even goed, maar waarschijnlijk beter is dan pregabaline, terwijl de prijs van pregabaline ruim 10 maal zo hoog is als die van het eerstgenoemde middel.
Rosenstock J, Tuchman M, LaMoreaux L, Sharma U. Pregabalin for the treatment of painful diabetic peripheral neuropathy. Pain. 2004;110:628-38.
Lesser H, Sharma U, LaMoreaux L, Poole RM. Pregabalin relieves symptoms of painful diabetic neuropathy: a randomized controlled trial. Neurology. 2004;63:2104-10.
Dworkin RH, Corbin AE, Young jr JP, Sharma U, LaMoreaux L, Bockbrader H, et al. Pregabalin for the treatment of postherpetic neuralgia: a randomized, placebo-controlled trial. Neurology. 2003;60:1274-83.
Sabatowski R, Gálvez R, Cherry DA, Jacquot F, Vincent E, Maisonobe P, et al. Pregabalin reduces pain and improves sleep and mood disturbances in patients with post-herpetic neuralgia: results of a randomised, placebo-controlled clinical trial. Pain. 2004;109:26-35.
Ray WA, Meredith S, Thapa PB, Hall K, Murray KT. Cyclic antidepressants and the risk of sudden cardiac death. Clin Pharmacol Ther. 2004;75:234-41.
Wong MC, Chung JWY, Wong TKS. Effects of treatments for symptoms of painful diabetic neuropathy: systematic review. BMJ. 2007;335:87.