Van Eurothema's komen, mede dankzij reacties van lezers, nieuwe Eurothema's. De retorische vraag over de waarschijnlijkheid van een harttransplantatie bij een zwakzinnige Turk (1989; 2404-6) leidde naar opmerkingen over eventuele discriminatie jegens allochtonen binnen de gezondheidszorg en van daar naar toekomstige problemen met leden van etnische minderheden. Bij de toegang tot de voorzieningen in het medische circuit ondervinden buitenlanders, is de indruk, in het algemeen geen last van welke vorm van discriminatie ook. Of die indruk juist is, kan waarschijnlijk slechts met behulp van participerende journalistiek worden bevestigd, zoals eerder is gebeurd in verband met de toegankelijkheid van discotheken. Discriminatie op grond van ras of huidskleur komt in de hulpverlening doorgaans versluierd voor als algemeen menselijk trekje bij de persoonlijke begeleiding. In negatieve zin merken buitenlanders een onheuse bejegening in de communicatieve sfeer, voelen zij zich kritisch getoetst en met vooroordelen bekeken, en dat zit in heel kleine…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Vreemd bejaard worden, een onderschat probleem
Rotterdam, april 1990,
In de rubriek Arts en samenleving beschrijft mw.Spanjer, journalist en juridisch doctorandus, onder Eurothema's over ‘Vreemd bejaard worden, een onderschat probleem’ (1990;711-4). Zij heeft het dan over een vriendin die al meer dan 25 jaar tot een etnische minderheid behoort in het Verenigd Koninkrijk. Volgens die vriendin wordt bijvoorbeeld altijd gevraagd, wanneer zij een Brits ziekenhuis bezoekt voor onderzoek en behandeling: ‘Hoe lang bent u al hier?’. Het stellen van deze vraag wordt een voorbeeld genoemd van ‘unintentional racism’ waarvan etnische minderheden voortdurend last hebben en waarvan de meeste hulpverleners zich niet of nauwelijks bewust zijn.
Medisch gezien is een dergelijke vraag echter zeer relevant, want indien de vriendin van mevrouw Spanjer niet meer dan 25 jaar in het Verenigd Koninkrijk zou wonen, maar daar slechts zou zijn voor een bezoek van 25 dagen, dan zou de behandelend arts, dit vernemende, hiermede rekening moeten houden bij het opnemen van de anamnese, het onderzoek en bij het opmaken van de differentiële diagnose. Het ziektepatroon in niet-westerse landen is nu eenmaal geheel anders dan bijvoorbeeld in het Verenigd Koninkrijk. De achtergrond van die vraag is dus niet ‘unintentional racism’, maar ‘intentional medical’. Ik kan mij echter goed voorstellen dat een niet-medicus, zoals mevrouw Spanjer, zich hiervan niet of nauwelijks bewust is.
Vreemd bejaard worden, een onderschat probleem
Amsterdam, april 1990,
Met belangstelling las ik de ingezonden brief van prof.Molenaar. Met het gezond verstand van een niet-medicus zou ik denken dat alleen de vraag: ‘Was u onlangs in het buitenland en zo ja, waar en wanneer?’ relevant is.