Solide kanker is steeds beter te behandelen. Nieuwe behandelingen hebben het beloop van niet te genezen solide kanker veranderd. Soms leven patiënten jaren langer, soms niet. Hoe kun je hen daarop voorbereiden?
Op het moment dat solide kanker dusdanig is uitgezaaid dat genezing niet meer mogelijk is, kunnen systemische antitumorbehandelingen worden ingezet. Deze behandelingen hebben als doel om een patiënt zo lang mogelijk, in een zo goed mogelijke conditie, door te laten leven. De introductie van doelgerichte therapie en immuuntherapie heeft het ziektetraject van patiënten met niet te genezen kanker enorm veranderd. In dit artikel gaan we in op de verschillende ziektetrajecten van patiënten met niet te genezen kanker, aan de hand van de verschillende systemische antitumorbehandelingen. Daarnaast komen aan bod welke consequenties deze ziektetrajecten hebben voor de zorg voor deze patiënten.
Ziektetrajecten
Een ziektetraject geeft het typische levensbeloop van diagnose tot overlijden weer van een patiënt die gediagnosticeerd is met een niet te genezen vorm van een specifieke ziekte.1 Dergelijke ziektetrajecten kunnen patiënten en hun naasten grip geven in deze fase van het leven en kunnen hen én de zorgverleners…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Fysieke en mentale conditie
" Dit is een vorm van totaalzorg, waarbij de zorg voor de individuele patiënt centraal staat en er aandacht is voor de fysieke, psychische, sociale en spirituele problemen die zich bij de patiënt en diens naasten kunnen voordoen." Bijzonder waardevol maar spijtig genoeg is er geen enkele vorm van vergoeding vanuit het basispakket. Beperkt voor een diëtist, afwezig voor fysio of mentale zorg. Hoe belachelijk is dat? Na de diagnose kanker is aandacht voor de fysieke en mentale conditie zeer waardevol en vergroot de kans op een succesvolle behandeling. Zorgprofessionals zijn specifiek voor deze uitdaging opgeleid echter een fatsoenlijke vorm van vergoeding ontbreekt!
Ziekte trajecten bij niet te genezen solide kanker
Regelmatig ervaar ik in mijn naaste omgeving de in veel opzichten zeer verschillende gevolgen van niet te genezen solide kanker. Onlangs schreef Bert Keizer hierover nog een schrijnende column in het dagblad Trouw onder de kop: Het valt niet mee om collega's de goede kant op te dirigeren.
Bovenstaand artikel besluit met : "Proactieve zorgplanning past in het bieden van ondersteunende en palliatieve zorg. Dit is een vorm van totaalzorg, waarbij de zorg voor de individuele patiënt centraal staat en er aandacht is voor de problemen die zich bij de patiënt en diens naasten kunnen voordoen. Daarom wordt aangeraden om aandacht te hebben voor ondersteunende en palliatieve zorg vanaf het moment dat de diagnose ‘niet te genezen kanker’ is gesteld"
Mijn vraag is : wie neemt voor de fysieke, psychische, sociale en spirituele zorg de verantwoordelijkheid op zich? De behandelend oncoloog? Of wordt de patiënt voor deze totaalzorg doorverwezen naar de eerste lijn, waar de zorg bij het naderend zorginfarct het water nu al aan de lippen staat?