Effectiviteit en veiligheid van herhaalde impedantieplethysmografie alléén ter opsporing van diep veneuze trombose

- The diagnosis of deep venous thrombosis on exclusively clinical grounds has proved inadequate. In a prospective study, 109 consecutive out-patients in whom deep venous thrombosis was suspected were examined exclusively by repeated impedance plethysmography (IPG). This study was carried out in a district hospital where before introduction of IPG no special experience of diagnosing thrombosis was available.

Of the 109 patients, 60 (55) had a repeatedly normal IPG; 49 patients (45) had an abnormal IPG, 40 of them (37) on the first examination day. During the two follow-up days (days 2 and 7) of the initial examination phase, the IPG turned abnormal in 9 patients (8). During these 7 days, and during a follow-up of 3 months, patients with a normal IPG were given no anticoagulants. All patients were followed up completely. None of the patients with a repeatedly normal IPG died from the consequences of venous thromboembolism. None of them returned with signs of pulmonary embolism. One patient (2, 95 confidence limits 0-9) returned after 2 months with signs of deep venous thrombosis. The IPG at this time was abnormal and phlebography revealed an old thrombosis. It is concluded from these findings that repeated IPG by itself, performed in a function laboratory of a district hospital is a safe and effective non-invasive method for the detection of deep venous thrombosis in symptomatic outpatients.

Samenvatting

De diagnose diep veneuze trombose op uitsluitend klinische gronden is ontoereikend gebleken. In een prospectief onderzoek werden 109 opeenvolgende ambulante patiënten bij wie diep veneuze trombose werd vermoed, onderzocht met behulp van herhaalde impedantieplethysmografie (IPG) alléén. Dit onderzoek werd verricht in een streekziekenhuis waar vóór de invoering van IPG geen bijzondere ervaring op het gebied van de diagnostiek van trombose bestond.

Van de 109 patiënten hadden 60 patiënten (55) een bij herhaling normaal IPG; 49 patiënten (45) hadden een afwijkend IPG, van wie 40 patiënten (37) op de eerste dag van onderzoek. Tijdens de 2 controledagen (2e en 7e dag) van de initiële onderzoeksfase werd IPG bij 9 patiënten alsnog afwijkend (8). Tijdens deze 7 dagen en gedurende een vervolgonderzoek van 3 maanden werden aan patiënten met normale IPG geen antistollingsmiddelen gegeven. Bij alle patiënten vond een compleet vervolgonderzoek plaats. Géén van de patiënten met een bij herhaling normaal IPG overleed aan de gevolgen van veneuze trombo-embolie. Géén van de patiënten keerde terug met verschijnselen van longembolie. Eén patiënt (2) (95-betrouwbaarheidsinterval 0-9) keerde na twee maanden terug met verschijnselen van diep veneuze trombose. IPG bleek afwijkend te zijn geworden en bij flebografie werd een oude trombose gezien. Op grond van deze bevindingen kan geconcludeerd worden dat herhaalde IPG alléén, verricht in een functielaboratorium van een streekziekenhuis, een veilige en effectieve niet-invasieve methode is voor de opsporing van diep veneuze trombose bij ambulante patiënten met symptomen.