Inleiding
Reeds in 1973 verscheen in dit tijdschrift een artikel van De Reus over de flebografie van de benen.1 Gezien de ontwikkelingen gedurende de afgelopen tien jaar en de actuele belangstelling voor de diagnostische methoden bij diep veneuze trombose, bespreken wij hier de huidige stand van zaken met betrekking tot de indicatie en de uitvoering van de flebografie van de benen.
Flebografie is het röntgenologische onderzoek van het veneuze vaatsysteem met behulp van intraveneus toegediend contrastmiddel. Het eerste flebogram werd in 1923 door Berberich en Hirsch vervaardigd door toediening van contraststof in een armvene.2 In 1935 werd door Frimann-Dahl voor de eerste maal veneuze trombose in de V. femoralis door middel van flebografie aangetoond.3 De grondslag voor de huidige methode van ascenderende flebografie werd 3 jaar later gelegd door Dos Santos.4 Ze bestaat uit het toedienen van contrastmiddel via een oppervlakkig liggende vene op de voetrug…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
(Geen onderwerp)
Naarden, augustus 1987,
Mag ik nog eens wijzen op een veel voorkomend misverstand? Hoewel in de praktijk veel toegepast en onlangs ook weer eens vermeld in dit tijdschrift (1987;1336-40), is het verdoven van de huid met een 10% lidocaïne (Xylocaïne)-spray zinloos en een fout omdat penetratie door de huid van dit lokaalanestheticum in deze vorm verwaarloosbaar is. Intra- of subcutane injectie van enkele tienden van een milliliter van een 0,5%-ige oplossing lidocaïne zonder adrenaline met een dun naaldje (25 G of dunner) is de meest elegante vorm van verdoving van de huid voor venapunctie en dergelijke. De spray is bestemd voor anesthesie van slijmvliezen.