Combinatie van allergie en bronchiale hyperreactiviteit risicofactor voor de progressie van astma

As asthma is considered a progressive disease, we investigated whether allergy and bronchial hyperresponsiveness are factors which predict this progression.

Design

Randomized controlled intervention study.

Method

The effect of allergy and bronchial hyperresponsiveness on the annual rate of decline in FEV₁ and the annual exacerbation rate was studied in 71 adult patients with asthma during a period of 2 years.

Results

Bronchial hyperresponsiveness was related to the FEV₁ decrease, independently of the FEV₁ level. The mean FEV₁ decrease was -94 mlyr (95 confidence limits -39 to -149 mlyr) in patients with PC₂₀ ≤ 2 mgml and -21 mlyr (34 to -76 mlyr) in patients with PC₂₀ > 2 mgml. Allergy alone was not related to the FEV₁ decrease. However, in allergic patients bronchial hyperresponsiveness was related to a more pronounced FEV₁ decrease than in nonallergic patients. Allergy alone was therefore not a risk factor, however, in combination with bronchial hyperresponsiveness it was. The combination of bronchial hyperresponsiveness and allergy also had an interacting effect on the exacerbation rate (2.4 exacerbationsyear, p = 0.07).

Conclusion

Allergy in combination with bronchial hyperresponsiveness should be considered a risk factor for developing progressive airflow obstruction in patients with asthma.

Samenvatting

Doel

Omdat astma wordt verondersteld een progressieve ziekte te zijn, onderzochten wij of allergie en bronchiale hyperreactiviteit risicofactoren zijn voor deze progressie.

Opzet

Gerandomiseerd gecontroleerd interventieonderzoek.

Methode

De invloed van allergie en bronchiale hyperreactiviteit op de afname in longfunctie (geforceerd expiratoir éénseconde-volume; FEV₁) en de exacerbatiefrequentie werd gedurende 2 jaar onderzocht bij 71 volwassen astmapatiënten.

Resultaten

Er was een duidelijk verband tussen de bronchiale hyperreactiviteit en de verandering-van de FEV₁, onafhankelijk van de uitgangswaarde van de longfunctie. De gemiddelde verandering van de FEV₁ was -94 mljaar (b.i. -39 tot -149 mljaar) bij patiënten met een sterke hyperreactiviteit (PC₂₀ ≤ 2 mgml) en -21 mljaar (95 -betrouwbaarheidsinterval 34 tot -76 mljaar) bij patiënten met een matige hyperreactiviteit (PC₂₀-histamine > 2 mgml). Er was geen verband tussen allergie en de verandering van de FEV₁. Bij allergische patiënten had de bronchiale hyperreactiviteit echter een sterkere invloed op de afname dan bij de niet-allergische patiënten. Allergie alléén was dus geen risicofactor voor de afname in longfunctie, het is wel een risicofactor in combinatie met bronchiale hyperreactiviteit. De combinatie van bronchiale hyperreactiviteit en allergie had ook een effect op de exacerbatiefrequentie (2,4 exacerbaties per jaar; p = 0,07).

Conclusie

Astmapatiënten met allergie en bronchiale hyperreactiviteit dienen te worden beschouwd als risicogroep voor een snelle progressie van de luchtwegobstructie.