Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Inspanningsgebonden afwijkingen in de urine

Klinische praktijk
D.L. Oosterom
M.G.H. Betjes
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:606-10
Abstract
Abstract
Sluiten
Exertion-related abnormalities in the urine

- Strenuous exercise can lead to the occurrence of various abnormalities in the urine. Hematuria and proteinuria are those most frequently described. Other less common possibilities are pigmenturia like hemoglobinuria and myoglobinuria.

- These urine abnormalities are found not only in sportsmen/women or soldiers, but also in percussionists. Other possible causes are hereditary metabolic myopathy and the use of drugs or medication.

- Exertion-related urine abnormalities occur frequently and are usually benign. Any abnormalities should disappear after a period of 24-72 h of rest.

- Exertional rhabdomyolysis only appears 24-48 h after exercise. This condition rarely leads to acute renal failure and the need for (temporary) renal replacement therapy.

- When exertion-related urine abnormalities do not disappear spontaneously following a period of rest, further investigation as to the cause, e.g. renal or urological disease, should be started.

- Prevention of exertion-related urine abnormalities is possible by ensuring an adequate fluid intake during and following exertion.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:606-10

Samenvatting

- Na forse lichamelijke inspanning kunnen diverse afwijkingen gevonden worden in de urine. Meestal betreft het hematurie of proteïnurie, andere mogelijkheden zijn hemoglobinurie en myoglobinurie.

- Dergelijke afwijkingen kan men aantreffen bij sporters en militairen, maar ook bij percussionisten. Andere oorzaken zijn erfelijke metabole myopathie en het gebruik van drugs of geneesmiddelen.

- Inspanningsgebonden afwijkingen van de urine komen frequent voor en hebben over het algemeen een benigne verloop, waarbij de afwijkingen behoren te verdwijnen na 24-72 h rust.

- De rabdomyolyse na inspanning ontstaat pas na 24-48 h. Deze leidt maar zelden tot acuut nierfalen en tot de noodzaak van, veelal tijdelijke, nierfunctievervangende therapie.

- Wanneer de afwijkingen in de urine niet spontaan verdwijnen met rust, moet nader onderzoek verricht worden naar een alternatieve verklaring, bijvoorbeeld een nefrologisch of urologisch lijden.

- Preventie is mogelijk door tijdens en na de inspanning het vochtvolume voldoende op peil te houden.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:606-10

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:606-10
Vakgebied
Interne vakken
Urologie
Auteursinformatie

Vlietland Ziekenhuis, locatie Schiedam, afd. Nefrologie, Schiedam.

Mw.D.L.Oosterom, internist-nefroloog.

Erasmus MC-Dijkzigt, afd. Nefrologie, Bd336, Dr.Molewaterplein 40, 3015 GD Rotterdam.

Hr.dr.M.G.H.Betjes, internist-nefroloog.

Contact hr.dr.M.G.H.Betjes

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Groningen, maart 2006,

Collega’s Oosterom en Betjes (2006:606-10) beschrijven afwijkingen die in de urine kunnen vóórkomen bij of na inspanning. In dit lezenswaardige artikel vermelden zij bij de beschrijving van myoglobinurie dat het kleine molecuul myoglobine geen eiwitbinding vertoont indien bij spierbeschadiging dit eiwit in het bloed vrijkomt. Hierdoor zou het myoglobine vrijelijk via de nieren worden uitgescheiden. Dit is niet geheel juist. Onder normale omstandigheden gaat het myoglobine een – weliswaar zwakke – binding aan met plasma-eiwitten, waardoor er nauwelijks myoglobine in de urine komt. Pas als er een massale hoeveelheid myoglobine vrijkomt, waardoor de bindingscapaciteit van de plasma-eiwitten wordt overschreden, wordt het gemakkelijk gefilterd en kan het de tubuli bereiken. Oosterom en Betjes verwijzen onder meer naar het overzichtsartikel van Vanholder et al.,1 alwaar dit helder vermeld staat.

W.J. van Son
C.A. Stegeman
Literatuur

  1. Vanholder R, Sever MS, Erek E, Lameire N. Rhabdomyolysis. J Am Soc Nephrol. 2000;11:1553-61.