Zo zijn onze manieren

Wat goed en wat kwaad genoemd wordt met betrekking tot medisch handelen varieert niet alleen binnen de grenzen van ons land, maar over de gehele wereld. In het ene land is een legale abortus bijna niet te verkrijgen, zoals in Spanje of Italië, in het andere wordt geaborteerd met een frequentie die doet vermoeden dat van enig moreel bezwaar geen sprake is (de Oostbloklanden). Ook voor het staken van behandelingen gelden grote verschillen. Zo wordt in het Amerikaanse ‘Hastings Centre Report’ in 1987 de ziektegeschiedenis van een vrouw beschreven die in een vergevorderd stadium van amyotrofe laterale sclerose aan het beademingsapparaat wordt aangesloten. Dit brengt de om commentaar gevraagde niet-Amerikaanse artsen tot grote woede: in hun land zou iets dergelijks ondenkbaar zijn.1

Niet alleen de medisch-ethische praktijken verschillen, maar ook de morele argumentaties. Zo zien wij dat in Japan, een land dat geen ‘pro life’-traditie kent (en waar bijvoorbeeld…