Zo veilig en kostbaar als het rode goud

In Nederland wordt zo’n 750.000 keer per jaar bloed of plasma gedoneerd. Met 1 donatie kunnen 3 patiënten geholpen worden. Het gaat om heel grote aantallen, waarbij veel kostbare screenings worden uitgevoerd om die donaties zo veilig mogelijk te maken (D4060). En dat lukt behoorlijk goed want het risico dat er werkelijk een infectie wordt overgedragen is imposant laag. De kans dat met een bloedproduct hiv wordt overgedragen is 1 op de 1,4 miljoen donaties.

Al die veiligheidsmaatregelen maken bloed zeer kostbaar. Voor bloed hanteren we veel hogere kosten-effectiviteitsdrempels dan voor andere interventies omdat de maatschappij veilig bloed wil. Die veiligheid illustreert heel goed wat je met kennis, geld en tijd kunt bereiken. Maar lang niet alle gebieden in de geneeskunde zijn zo bevoorrecht. Wat te denken van dat gezeul met verwarde patiënten? Precieze getallen zijn niet bekend, maar de politie kreeg in 2018 ruim 90.000 meldingen over personen met verward gedrag. Van Verseveld en collega’s beschrijven hoe zij in het Rijnstate de zorg voor acuut verwarde patiënten tot volle tevredenheid hebben geregeld (D3937). Zij leggen uit waarom een SEH zo geschikt is om deze patiënten op somatisch en psychiatrisch terrein in kaart te brengen en vast te stellen welke nazorg nodig is. In zijn commentaar complimenteert Honig hen en pleit voor een verdere ontschotting van psychiatrische en somatische zorg (D4248) omdat de huidige zorg leidt tot onveilige situaties. Een acuut psychiatrische patiënt kun je niet beoordelen op een politiebureau.

De opvang van de acuut verwarde patiënten is weliswaar heel wat weerbarstiger dan de veiligheid van ons bloed, maar ik denk dat als we er net zoveel kennis, geld en tijd in zouden stoppen we heel wat betere zorg krijgen.