De uitstekende en informatieve klinische les over de opvang van de groeiende groep personen met verward gedrag na een intoxicatie, is hopelijk een opmaat voor verdere verbetering van de opvang en behandeling van acuut ontregelde psychiatrische patiënten. Wat echter onderbelicht is gebleven, is de gefragmenteerde organisatie van de zorg. Deze fragmentatie voorkomt dat de juiste zorg bij de juiste patiënt terechtkomt.
Onvoldoende verandering in de ggz
Minister Schippers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport onderkende tijdens haar regeerperiode van 2010-2017 al dat de acute psychiatrische zorg beter moet, op basis van onaanvaardbaar lange aanrijtijden voor acute psychiatrische zorg die opliepen tot vele uren. Op haar initiatief werd de generieke module ‘Acute psychiatrie’ ontwikkeld.1 Tot op heden heeft die module niet geleid tot een duidelijke verbetering van – en toegang tot – zorg voor acuut ontregelde patiënten. De zorg is nog steeds gefragmenteerd en toegespitst op het oude organisatiemodel van beoordeling aan huis, op een aparte beoordelingslocatie van de ggz of, in geval van overmacht, op het politiebureau. Dat heeft nadelige consequenties voor de aanrijtijd, patiëntenvervoerbewegingen en de kwaliteit van zorg.
Wat de kwaliteit van zorg betreft, ontbeert de huidige acute ggz – ongeacht de beoordelingslocatie – aanvullende diagnostische middelen om gevaren, zoals vergiftiging of onderliggend lichamelijk lijden, optimaal te kunnen herkennen…
Reacties