Via een brief aan de huisarts koppelen specialisten terug welke behandeling hun patiënt heeft gehad. Soms stellen ze ook bepaald vervolgbeleid voor. Moet de huisarts dat beleid overnemen? En wie is aansprakelijk bij latere gezondheidsschade?
Achtergrond
Om gebruik te kunnen maken van specialistische zorg hebben patiënten in de regel een verwijsbrief nodig van de huisarts. De betreffende medisch specialist koppelt vervolgens schriftelijk terug aan de verwijzend huisarts wat de diagnostiek en behandeling hebben opgeleverd en welk vervolgbeleid in gang is gezet. Een dergelijke specialistenbrief (hierna: terugkoppelingsbrief) is van belang voor de continuïteit en kwaliteit van zorg.1-2
De inhoud, vorm en lengte van een terugkoppelingsbrief verschillen doorgaans. Een medisch specialist kan in een terugkoppelingsbrief de huisarts ook verzoeken de behandeling in de eerste lijn op een bepaalde wijze voort te zetten, of specifieke suggesties doen…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Zijn verantwoordelijkheden over te dragen via een brief?
Interessant artikel van professor Hendriks over dit onderwerp. Probleem is wel dat de juristen het blijkbaar niet eens zijn. Waar de tuchtrechter van mening is dat de verantwoordelijkheid bij de patiënt zelf ligt (zie verwijzing naar MC en RTC), wordt hier gezegd dat een instructie aan de patiënt zelf met daarbij een brief met advies aan de huisarts onvoldoende is maar er ook nog een telefoontje naar die huisarts moet. Nog afgezien van de praktische bezwaren (het kost tijd en het is niet altijd makkelijk om de juiste huisarts aan de telefoon te krijgen) wordt hier de verantwoordelijkheid wel geheel aan de medische kant gelegd. Wat moeten we nou?
https://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/resultaat/uitspraak/2024/ECLI_NL_…
reactie auteurs
Geachte heer Vollebergh,
Dank voor uw reactie. Onze bijdrage gaat over de informatie-uitwisseling tussen behandelaars in de eerste en tweede lijn en het eventueel overdragen van taken. Zijdelings gaat de bijdrage over de wijze waarop patiënten over deze uitwisseling en overdracht van taken moeten worden geïnformeerd en in het geheel niet over de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt. De door u aangehaalde stukken sluiten daarom niet goed aan bij het onderwerp van onze bijdrage.
vervolg
Dank voor uw reactie.
Toch zie ik wel degelijk een parallel. In uw artikel betoogt u dat de tweede lijn niet mag volstaan met het uitvoeren van vervolgbeleid (in de eerste lijn) aan de verantwoordelijkheid van de patiënt over te laten, maar dit zowel per brief als per telefoon moet communiceren aan die eerste lijn. De tuchtrechter is echter van mening dat de verantwoordelijkheid voor vervolgbeleid (in die situatie geheel in de tweede lijn) juist wél bij de patiënt neergelegd mag worden.
In mijn ogen is dat met elkaar in tegenspraak.
reactie
Wat me opvalt bij de juridische analyse van de vraag of verantwoordelijkheden zijn over te dragen via een brief, is dat daarbij een belangrijke optie buiten beschouwing wordt gelaten, te weten de mogelijkheid die de specialist (in dit geval de radioloog) zelf heeft om actie te ondernemen en te verwijzen bij een toevalsbevinding met mogelijke gezondheidsrisico’s voor de patient. Een specialist die pathologie tegenkomt waar opvolging aan gegeven moet worden, kan daarvoor zelf rechtstreeks, zonder tussenkomst van de huisarts, uiteraard in overleg met de patient, verwijzen. De verwijzing moet natuurlijk in de brief aan de huisarts vermeld worden zodat de huisarts op de hoogte is.
Deze gang van zaken voorkomt dat patiënten tussen wal en schip raken, is efficient en voorkomt fouten. En het ontlast de huisarts die ten onrechte geregeld (uiteraard de goeden niet te na gesproken) wordt beschouwd als degene aan wie verwijs en andere taken van de specialist kunnen worden uitbesteed.
reactie
Interessante optie. Maar: de radioloog voert diagnostiek uit en is daarmee formeel geen behandelaar. Mag die dan wel verwijzen? En is die in een positie om de voor- en nadelen van een verwijzing (conform ‘passende zorg’) adequaat te bespreken? Ik vraag het me af.