Via een brief aan de huisarts koppelen specialisten terug welke behandeling hun patiënt heeft gehad. Soms stellen ze ook bepaald vervolgbeleid voor. Moet de huisarts dat beleid overnemen? En wie is aansprakelijk bij latere gezondheidsschade?
Achtergrond
Om gebruik te kunnen maken van specialistische zorg hebben patiënten in de regel een verwijsbrief nodig van de huisarts. De betreffende medisch specialist koppelt vervolgens schriftelijk terug aan de verwijzend huisarts wat de diagnostiek en behandeling hebben opgeleverd en welk vervolgbeleid in gang is gezet. Een dergelijke specialistenbrief (hierna: terugkoppelingsbrief) is van belang voor de continuïteit en kwaliteit van zorg.1-2
De inhoud, vorm en lengte van een terugkoppelingsbrief verschillen doorgaans. Een medisch specialist kan in een terugkoppelingsbrief de huisarts ook verzoeken de behandeling in de eerste lijn op een bepaalde wijze voort te zetten, of specifieke suggesties doen…
Zijn verantwoordelijkheden over te dragen via een brief?
Interessant artikel van professor Hendriks over dit onderwerp. Probleem is wel dat de juristen het blijkbaar niet eens zijn. Waar de tuchtrechter van mening is dat de verantwoordelijkheid bij de patiënt zelf ligt (zie verwijzing naar MC en RTC), wordt hier gezegd dat een instructie aan de patiënt zelf met daarbij een brief met advies aan de huisarts onvoldoende is maar er ook nog een telefoontje naar die huisarts moet. Nog afgezien van de praktische bezwaren (het kost tijd en het is niet altijd makkelijk om de juiste huisarts aan de telefoon te krijgen) wordt hier de verantwoordelijkheid wel geheel aan de medische kant gelegd. Wat moeten we nou?
https://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/resultaat/uitspraak/2024/ECLI_NL_…
reactie auteurs
Geachte heer Vollebergh,
Dank voor uw reactie. Onze bijdrage gaat over de informatie-uitwisseling tussen behandelaars in de eerste en tweede lijn en het eventueel overdragen van taken. Zijdelings gaat de bijdrage over de wijze waarop patiënten over deze uitwisseling en overdracht van taken moeten worden geïnformeerd en in het geheel niet over de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt. De door u aangehaalde stukken sluiten daarom niet goed aan bij het onderwerp van onze bijdrage.
vervolg
Dank voor uw reactie.
Toch zie ik wel degelijk een parallel. In uw artikel betoogt u dat de tweede lijn niet mag volstaan met het uitvoeren van vervolgbeleid (in de eerste lijn) aan de verantwoordelijkheid van de patiënt over te laten, maar dit zowel per brief als per telefoon moet communiceren aan die eerste lijn. De tuchtrechter is echter van mening dat de verantwoordelijkheid voor vervolgbeleid (in die situatie geheel in de tweede lijn) juist wél bij de patiënt neergelegd mag worden.
In mijn ogen is dat met elkaar in tegenspraak.