Kort geleden is in dit tijdschrift ingegaan op de nieuwe gang van zaken bij de verstrekking van groeihormoon (GH), nu het hormoon, in principe ongelimiteerd, industrieel kan worden vervaardigd.1 In aanvulling hierop worden in dit artikel de huidige opvattingen omtrent ‘groeihormoondeficiëntie’ besproken en de implicaties daarvan voor de criteria waarop al dan niet tot behandeling met groeihormoonpreparaten wordt besloten.
Wat is groeihormoondeficiËntie?
GH-deficiëntie betekent letterlijk een verlaagde secretie van GH en dit zou daarom theoretisch alleen te diagnostiseren zijn als de GH-secretie gedurende 24 uur zou worden onderzocht.2 Eén bepaling heeft geen diagnostische betekenis, want de GH-secretie verloopt in 6 à 8 pulsen per etmaal. Het spreekt vanzelf dat het meten van de 24-uurssecretie, waarvoor 72 GH-metingen om de 20 minuten noodzakelijk zijn, om praktische en financiële redenen vrijwel onmogelijk is. Daarom zijn voor klinisch gebruik diverse eenvoudiger testmethoden ontwikkeld.
De meest gebruikelijke manier om het vermogen van…
Reacties