De behandeling met uit menselijke hypofysen geëxtraheerd groeihormoon van kinderen met een tekort aan dit hormoon wordt sinds 1958 algemeen toegepast in vrijwel alle geïndustrialiseerde landen. Vanaf de vroege jaren zeventig kon door de technische vooruitgang een grote mate van zuiverheid worden bereikt, maar door de aard van het uitgangsmateriaal bleef groeihormoon schaars en duur. Om het schaarse produkt zo efficiënt mogelijk te gebruiken, werd in de meeste landen het groeihormoon gedistribueerd door een in landelijk verband werkende instantie, bestaande uit kinderartsen en endocrinologen. In ons land heeft de Nederlandse Groeistichting deze taak sinds 1964 vervuld.1 Via een subsidie van de Ziekenfondsraad, uit de middelen van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten, werd groeihormoon aangeschaft en gedistribueerd aan de kinderen met groeihormoondeficiëntie. In bijeenkomsten van alle betrokken kinderartsen en internisten werden niet alleen de aangemelde patiënten beoordeeld, maar ook de resultaten van de behandeling. Op deze wijze werd tot nu…
Groeihormoonbehandeling anno 1987
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1987;131:142-3
Aanvaard op
Ned Tijdschr Geneeskd. 1987;131:142-3
Vakgebied
Reacties