Vigabatrine: ervaringen met een nieuw anti-epilepticum bij 57 patiënten in een algemene neurologische praktijk

To obtain answers to the following questions: can vigabatrin replace other anti-epileptics? Is it feasible to use VGB as a monotherapy?

Design

Retrospective, descriptive.

Setting

Neurological outpatient clinic of the Sophia Hospital in Zwolle, the Netherlands.

Method

In 57 of the 492 (28 men, 29 women) patients suffering from epilepsy who had been treated for more than 1 year, VGB (500-4000 mgday) was added to the regimen because of persistent attacks (n = 21), adverse effects of other medication (n = 14) or both (n = 22). Mean age was 45 years (3-77). In the end, 17 patients were treated with VGB alone. The average frequencies of attacks and the adverse effects before and after start of VGB treatment were compared.

Results

Almost all patients who had suffered from partial attacks became attack-free, as well as the majority of patients with generalised tonic-clonic attacks or a combination of these with partial attacks. In 5 patients from this group a status epilepticus occurred. The patients with infantile spasms became attack-free. Drowsiness and headache were the most frequent side-effects. Psychosis occurred in one patient. Eventually 11 of the 17 patients on VGB monotherapy became attack-free.

Conclusions

Adding VGB to the original AE, but also partial or full replacement of other AE by VGB in therapy-resistant epilepsy, can make a number of patients attack-free. This applies in particular to patients with partial epileptic attacks and infantile spasms.

Samenvatting

Doel

Beantwoording van de volgende vragen: kan vigabatrine andere anti-epileptica vervangen? Is vigabatrine als monotherapie mogelijk?

Opzet

Retrospectief observationeel onderzoek.

Plaats

Algemene neurologische polikliniek van het Sophia Ziekenhuis te Zwolle.

Methode

Bij 57 van 492 patiënten die in 1992 langer dan 1 jaar voor epilepsie werden behandeld, werd vigabatrine 500-4000 mgdag aan de medicatie toegevoegd wegens persisterende aanvallen (n = 21), onacceptabele bijwerkingen van de andere medicatie (n = 14) of beide (n = 22). De patiënten waren 28 mannen en 29 vrouwen, met een gemiddelde leeftijd van 45 jaar (uitersten: 3-77). Aan 17 patiënten werd ten slotte alleen vigabatrine gegeven. De aanvalsfrequentie en de bijwerkingen vóór en tijdens gebruik van vigabatrine werden vergeleken.

Resultaten

Bijna alle patiënten met partiële aanvallen werden aanvalsvrij, evenals de meeste patiënten met gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen of een combinatie van deze met partiële aanvallen. Er kregen 5 patiënten een status epilepticus. De patiënten met infantiele spasmen werden aanvalsvrij. Als bijwerking kwam slaperigheid veel voor. Eén patiënt kreeg een psychose. Er werden 11 patiënten aanvalsvrij met vigabatrine als monotherapie.

Conclusies

Toevoeging aan anti-epileptica, maar ook gedeeltelijke of volledige vervanging van anti-epileptica door vigabatrine kan een aantal patiënten met tegen therapie resistente epilepsie (vooral partiële insulten en infantiele spasmen) aanvalsvrij maken.