Variatie in apgarscore bij beoordeling van neonaten die worden beademd

To investigate the inter-assessor variation in the score for the respiration of neonates in a reanimation setting.

Design

Survey with trial cases.

Method

Registrars in paediatrics, paediatricians and neonatologists determined the Apgar score of neonates in 3 different trial cases in which artificial respiration was given: respiration with a mask and balloon in a neonate with irregular breathing, respiration of an asphyctic neonate, and respiration of a premature infant born at 25 weeks of gestation. The 2 last cases were intubated and respirated within 10 minutes after birth. The participants gave the usual score of ‘0’, ‘1’ or ‘2’ to each of the 5 separate components and also a total score.

Results

The response to the survey was 91: 166 of the 183 questionnaires could be analysed. There was a marked variation in the assessment of the respiration in neonates that had been intubated and respirated within 10 minutes after birth. The assessment of the respiration in cases 2 and 3 showed the largest differences in the score, with SD: 0.90 and SD: 0.84, respectively. A large number of the participants gave the maximum score for respiration to the respirated asphyctic neonate (27) and to the respirated premature infant born at 25 weeks of gestation (47).

Conclusion

The assessment of the Apgar score of respirated neonates showed large differences among paediatric professionals. In an attempt to achieve better agreement, a respirated neonate that shows no spontaneous respiration should be given the minimum score for the respiration (‘0’) and a neonate that is respirated in connection with irregular or superficial breathing should be given the score ‘1’.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2497-500

Samenvatting

Doel

De variatie onderzoeken tussen beoordelaars van de score voor de ademhaling bij pasgeborenen in een reanimatiesetting.

Opzet

Enquête met proefcasussen.

Methode

Assistent-geneeskundigen kindergeneeskunde, kinderartsen en neonatologen bepaalden de apgarscore van pasgeborenen in 3 verschillende proefcasussen waarbij beademing werd toegepast: respectievelijk beademing met een masker en een ballon bij een neonaat met onregelmatige ademhaling, beademing bij een asfyctische neonaat en beademing bij een prematuur van 25 weken. De twee laatsten werden binnen 10 min na de geboorte geïntubeerd en beademd. De deelnemers gaven de gebruikelijke score ‘0’, ‘1’ of ‘2’ aan elk van de 5 afzonderlijke onderdelen en tevens een totaalscore.

Resultaten

De respons op de enquête was 91: 166 van de 183 vragenlijsten werden geanalyseerd. Er was een grote variatie in de beoordeling van de ademhaling bij pasgeborenen die binnen 10 min na de geboorte geïntubeerd en beademd werden. De beoordeling van de ademhaling in casussen 2 en 3 toonde de grootste verschillen in score met respectievelijk SD: 0,90 en SD: 0,84. Een groot aantal van de deelnemers gaf de maximale score voor de ademhaling aan de beademde asfyctische neonaat (27) en aan de beademde prematuur van 25 weken (47).

Conclusie

De beoordeling van de apgarscore van beademde pasgeborenen toonde grote verschillen onder pediatrische professionals. Om een betere overeenkomst na te streven dient een beademde pasgeborene die geen spontane ademhaling vertoont de minimale score voor de ademhaling te krijgen (‘0’) en een neonaat die beademd wordt in verband met onregelmatige of oppervlakkige ademhaling, de ademhalingsscore ‘1’.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2497-500