Van gen naar ziekte; POU1F1- en PROP1-mutaties bij deficiëntie van hypofysevoorkwabhormonen

Klinische praktijk
J.M. Wit
T. Vulsma
J.J.M. de Vijlder
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2001;145:2425-7
Abstract

Inleiding

de ziekte

Gecombineerde hypofysaire deficiëntie (‘multiple pituitary hormone deficiency’) is klinisch en etiologisch een heterogene stoornis, die wordt gedefinieerd door deficiëntie van twee of meer hormonen uit de hypofysevoorkwab; hierbij is vrijwel altijd groeihormoon betrokken (Mendelian Inheritance in Man, nummer 262600). Met de term ‘panhypopituïtarisme’ wordt gewoonlijk een (gedeeltelijke) uitval bedoeld van zowel de hormonen uit de hypofysevoor- als die uit de hypofyseachterkwab. Hierbij treedt dus ook diabetes insipidus op, door antidiuretisch-hormoon(ADH-)deficiëntie. Uitval van hypofysaire hormonen kan het gevolg zijn van defecten in de hypothalamus, de hypofysesteel of de hypofyse zelf.

Een indeling van gecombineerde hypofysaire deficiëntie op grond van klinisch-fysiologische karakteristieken is gecompliceerd door de variabele uitval van de diverse hormonale assen en omdat het moeilijk is om onderscheid te maken tussen stoornissen uitgaande van de hypofyse respectievelijk de hypothalamus. In het overgrote deel van de gevallen gaat het om aanlegstoornissen van hypofyse en/of hypothalamus, die met behulp…

Auteursinformatie

Leids Universitair Medisch Centrum, afd. Kindergeneeskunde, Leiden.

Prof.dr.J.M.Wit, kinderarts-endocrinoloog.

Emma Kinderziekenhuis AMC/Universiteit van Amsterdam, afd. Kindergeneeskunde, Postbus 22.660, 1100 DD Amsterdam.

Dr.T.Vulsma, kinderarts-endocrinoloog; prof.dr.J.J.M.de Vijlder, biochemicus.

Contact prof.dr.J.J.M.de Vijlder (j.j.devijlder@amc.uva)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties