Samenvatting
Doel
Het aantal meldingen bepalen van transfusiegerelateerde acute longbeschadiging (‘transfusion-related acute lung injury’; TRALI) in de periode 2002-2005 en nagaan hoeveel casussen gepaard gingen met incompatibiliteit tussen leukocytreactieve antistoffen in het donorplasma en leukocyten of antigenen bij de ontvanger.
Opzet
Retrospectieve landelijke inventarisatie.
Methode
Alle TRALI-meldingen in 2002-2005 werden getoetst aan de landelijke definitie en de relatie tot de transfusie (‘toeschrijfbaarheid’ of imputabiliteit) werd beoordeeld. Zo nodig werden aanvullende klinische gegevens opgevraagd. Leukocytenserologische bevindingen van donors en patiënten werden gekoppeld aan de klinische informatie. Bij een positieve leukocytenserologische uitslag werden de betrokken bloedproducten en het geslacht van de donors teruggezocht.
Resultaten
Van de 46 meldingen was 6 keer onvoldoende informatie beschikbaar. Bij 8 was de definitie niet van toepassing of was een andere diagnose waarschijnlijker. Er was een stijgende trend met in 2005 12 meldingen, dat wil zeggen 1:60.000 bloedproducten. Van de 40 beoordeelbare meldingen voldeden 32 (80) aan de definitie; hiervan was de imputabiliteit 16 keer ‘zeker’, 5 keer ‘waarschijnlijk’ en 11 keer ‘mogelijk’. De ernst varieerde van matig tot levensbedreigend en er was 1 sterfgeval. Bij 18 van de 32 patiënten met een TRALI werd volledig leukocytenserologisch onderzoek verricht. Bij 13 (72) was het resultaat positief, waarvan 5 maal met uitsluitend vrouwelijke plasmadonors.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:1784-8
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
(Geen onderwerp)
Amsterdam, juli 2008,
Wij hebben de volgende aanvullingen op het artikel van collega Wiersum-Osselton et al. (2008:1784-8). Transfusiegerelateerde acute longschade (TRALI) is een ernstige complicatie van een bloedtransfusie. Het ontbreken van specifieke ziektemarkers en een gebrek aan consensus over de definitie heeft geleid tot variatie in de gerapporteerde incidentie van deze complicatie. De incidentie wordt in de algemene ziekenhuispopulatie geschat op 0,02-0,3% per getransfundeerd bloedproduct.1 2 Met erkenning van de verschillen in definitie en de onderrapportage van TRALI werd in 2004 door 2 commissies van experts een consensusdefinitie geformuleerd.3 4 Men spreekt van TRALI als acute longschade optreedt binnen 6 h na transfusie met een plasmahoudend bloedproduct en als er geen sprake is van cardiaal longoedeem. Indien een andere risicofactor aanwezig is voor het ontstaan van acute longschade, spreekt men van ‘mogelijke’ TRALI.
Wiersum-Osselton et al. vonden dat 0,0017% van de bloedproducten resulteerde in TRALI. Dat de inventarisatie afhangt van actieve meldingen vormt ongetwijfeld voor een deel een verklaring voor dit lage getal. De auteurs concluderen dan ook dat de onvolledige rapportage een betrouwbare schatting van de incidentie niet mogelijk maakt. Een alternatieve verklaring voor het lage aantal TRALI-gevallen in vergelijking met eerdere data is het hanteren van een afwijkende, landelijke definitie, waarbij ‘imputabiliteit’ (de relatie tot de transfusie) wordt gewogen, met name de afwezigheid van een alternatieve verklaring voor de symptomen. Wij zijn van mening dat hantering van deze definitie leidt tot onderdiagnostiek van TRALI, met name bij patiënten op de Intensive Care. Recent zijn er aanwijzingen dat vergeleken met de algehele ziekenhuispopulatie TRALI vaker voorkomt bij kritisch zieke patiënten. Op basis van deze consensusdefinitie werd gevonden dat bij intensivecarepatiënten 1,12% van de bloedproducten leidde tot ‘mogelijke’ TRALI.5 Een verklaring voor een verhoogd risico in deze patiëntengroep kan worden gezocht in de ‘dubbele-hit’-theorie. Het onderliggende lijden van de patiënt is de eerste ‘hit’ en wordt gekarakteriseerd door pulmonale inflammatie met sekwestratie van neutrofielen, ofwel acute longschade. De transfusie is de tweede ‘hit’, die resulteert in activatie van de neutrofielen en het klinisch beeld van TRALI. Bij intensivecarepatiënten is acute longschade een veelvoorkomende complicatie, die veroorzaakt wordt door (pulmonale) inflammatoire condities, zoals aspiratie en pneumonie, maar die ook kan ontstaan in het beloop van een systemisch inflammatoir responssyndroom.
De conclusie is dat er waarschijnlijk sprake is van onderrapportage van TRALI, vooral bij kritisch zieke patiënten. Onderzoek naar risicofactoren in deze patiëntengroep lijkt dan ook aangewezen. Het hanteren van een consensusdefinitie zal de mate waarin de onderzoeksresultaten vergeleken kunnen worden verhogen.
Clarke G, Podlosky L, Petrie L, Boshkov L. Severe respiratory reactions to random donor platelets: an incidence and nested case-control study. Blood. 1994;84:465a.
Popovsky MA, Moore SB. Diagnostic and pathogenetic considerations in transfusion-related acute lung injury. Transfusion. 1985;25:573-7.
Goldman M, Webert KE, Arnold DM, Freedman J, Hannon J, Blajchman MA. Proceedings of a consensus conference: towards an understanding of TRALI. TRALI Consensus Panel. Transfus Med Rev. 2005;19:2-31.
Kleinman S. A perspective on transfusion-related acute lung injury two years after the Canadian Consensus Conference. Transfusion. 2006;46:1465-8.
Gajic O, Rana R, Winters JL, Yilmaz M, Mendez JL, Rickman OB, et al. Transfusion-related acute lung injury in the critically ill: prospective nested case-control study. Am J Respir Crit Care Med. 2007;176:886-91.
(Geen onderwerp)
De auteurs zien af van een antwoord.