Toegenomen frequentie van icterus bij parenteraal gevoede patiënten na verandering van vetemulsie

Parenteral nutrition is associated with liver enzyme abnormalities. Until 1993 the incidence of icterus was low in both academic hospitals in Amsterdam, the Netherlands (Academic Medical Centre (AMC) and Academic Hospital of the Free University (AZVU)). In 1993 Intralipid in the nutrition was replaced by Endolipid in the home total parenteral nutrition programme (AMC) and by Lipofundin S in AZVU. Fifty per cent of the patients in the home programme developed severe fatigue, jaundice and thrombocytopenia. These signs and symptoms disappeared over months when parenteral nutrition without fat was given. After reintroduction of Intralipid these signs and symptoms never recurred. In AZVU the incidence of jaundice increased from 21 in 1992 to 79 in 1993 (p = 0.0002). After reintroduction of Intralipid in 1994 the incidence of jaundice decreased to 16.

Conclusion

Although the lipid emulsions are equivalent according to the product specification, the described observation suggests that Lipofundin S and Endolipid cause more icterus than Intralipid, possibly caused bij an impurity in the fat emulsion.

Samenvatting

Parenterale voeding wordt in verband gebracht met leverenzymafwijkingen. Tot 1993 was de incidentie van icterus zowel bij klinische patiënten als bij een groep van thuis parenteraal gevoede patiënten laag in het Academisch Medisch Centrum (AMC) en het Academisch Ziekenhuis van de Vrije Universiteit (AZVU), Amsterdam. Nadat in 1993 Intralipid in de voeding vervangen was door Endolipid (AMC) en Lipofundin S (AZVU) bleek de frequentie van icterus te stijgen. Bij 50 van de AMC-patiënten die thuis parenteraal gevoed werden, ontstond zeer uitgesproken algemene malaise met icterus en trombocytopenie. Nadat de vetsuppletie gestaakt was, verdwenen klachten en symptomen bij de patiënten met parenterale thuisvoeding in de loop van enkele maanden. Nadat Intralipid weer geïntroduceerd werd, keerden bij geen van hen klachten of symptomen terug. In het AZVU steeg de incidentie van icterus bij opgenomen parenteraal gevoede patiënten van 21 in 1992 naar 79 in 1993 (p = 0,0002). Nadat Lipofundin S vervangen was door Intralipid, daalde de incidentie van icterus weer tot het niveau van 1992.

Conclusie

Hoewel vetemulsies volgens de productspecificatie gelijkwaardige producten zijn, wijst de beschreven waarneming erop dat Endolipid en Lipofundin S meer icterus veroorzaken dan Intralipid, mogelijk samenhangend met een onzuiverheid in de vetemulsie.