Sommige aiossen stoppen vrijwillig met de opleiding. Hoe komen ze tot dat besluit? Een onderzoek naar het proces dat leidt tot voortijdige beëindiging en een verkenning van de mogelijkheden om uitval te verminderen.
Samenvatting
Doel
In de literatuur zijn factoren beschreven die van invloed zijn op het voortijdig stoppen met de opleiding tot medisch specialist. Hoe zij onderling samenhangen is echter onbekend. Er is behoefte om de bestaande kennis in perspectief te plaatsen. Doel van deze studie was om een model te ontwikkelen dat beschrijft waardoor aiossen vrijwillig stoppen.
Opzet
Ontwikkeling van een verklaringsmodel op basis van kwalitatief onderzoek.
Methode
Wij namen semigestructureerde interviews af bij aiossen orthopedie die in de periode 2000-2018 de opleiding voortijdig hadden beëindigd. Met een ‘constructivist grounded theory’-benadering identificeerden we thema’s en bepaalden we hun onderlinge samenhang.
Resultaten
We analyseerden 17 interviews. Het besluit om te stoppen was het resultaat van een optelsom aan negatieve ervaringen. Het verwachtingspatroon en behoeften van de aios – mede afhankelijk van het karakter en veranderende privéomstandigheden – kwamen niet altijd overeen met de inhoud van het vak, de werkcultuur en het leerklimaat. Daarnaast waren het gebrek aan vaardigheden, een verstoorde werk-privébalans en onprettige interindividuele interacties – aiossen onderling en aiossen versus opleiders – belangrijke issues.
Conclusie
Het model gaat verder dan de opsomming van de individuele factoren uit de literatuur. Het beschrijft de ontwikkeling die een aios ertoe brengt om met de opleiding te stoppen. Uitval in medisch specialistische opleidingen is niet volledig te voorkomen, maar kan mogelijk worden verminderd door vooraf te zorgen voor een realistisch verwachtingspatroon, een veilig en open leerklimaat en een verandering in de werkcultuur bij opleidingsgroepen. Welke interventies effectief zijn, moet nader worden onderzocht.
Reacties