Sterkere verslechtering van de longfunctie bij CARA tijdens continue dan tijdens op klachten gerichte bronchusverwijdende medicatie

– We studied the effect of bronchodilator therapy given continuously versus on demand, on the progression of asthma and chronic bronchitis during two years, and we determined the long-term effects of a β₂-adrenergic drug (salbutamol) versus an anticholinergic drug (ipratropium bromide).

223 patients with mild to moderate airflow obstruction were randomly assigned to one of two parallel treatment groups: in the first group continuous medication in a cross-over design with 1600 µg salbutamol or 160 µg ipratropium bromide daily each for one year was administered; in the second group patients received medication on demand with salbutamol or ipratropium bromide only during exacerbations or periods of dyspnoea. Patients used salbutamol during one year and ipratropium bromide during the other. No pulmonary medication other than the research medication was permitted. The decline in FEV₁ was 72 mlyr for continuously treated patients and 20 mlyr for those treated on demand (p < 0.05). The accelerated decline in continuously treated patients was accompanied by a slight increase in bronchial responsiveness (0.4 doubling histamine dose) in chronic bronchitic patients, but not by more exacerbations, more symptoms or a perceived poorer quality of life. Salbutamol and ipratropium bromide had comparable effects on all variables investigated.

Continuous bronchodilator treatment seems to accelerate decline in ventilatory function, which is not experienced by the patient.

Samenvatting

Doel van dit onderzoek was ten eerste vast te stellen wat het effect van continue versus klachtengerichte bronchusverwijdende therapie was op de progressie van CARA gedurende twee jaar, en ten tweede wat de effecten op lange termijn zijn van een β₂-sympathicomimeticum (salbutamol) ten opzichte van een anticholinergicum (ipratropium).

Aan 223 CARA-patiënten werd aselect een behandeling toegewezen: een groep kreeg continue medicatie in een gekruist onderzoek: 1600 µg salbutamol of 160 µg ipratropium per dag gedurende een jaar; de tweede groep kreeg klachtengerichte medicatie: salbutamol of ipratropium alleen gedurende exacerbaties of benauwdheidsklachten. De patiënten gebruikten salbutamol tijdens het ene jaar en ipratropium tijdens het andere, zonder andere pulmonale medicatie. Voor continu behandelde patiënten was de afname van FEV₁ 72 mljaar en voor klachtengericht behandelde patiënten 20 mljaar (verschil: p < 0,05). Deze versnelde afname bij continu behandelde patiënten ging gepaard met een lichte toename van de bronchiale reactiviteit (0,4 histamine-dosisstap, p < 0,05) bij patiënten met chronische bronchitis gedurende een deel van het onderzoek, maar niet met een groter aantal exacerbaties, meer klachten of een ervaren slechtere kwaliteit van het leven. Salbutamol en ipratropium hadden vergelijkbare effecten op alle onderzochte variabelen.

Tijdens continue bronchusverwijdende behandeling lijkt de afname van de longfunctie te versnellen zonder dat patiënt dit ervaart.