ß2-microglobuline en de proximale niertubulus

Klinische praktijk
L.W. Statius van Eps
G.H.C. Schardijn
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1989;133:543-7

Zie ook de artikelen op bl. 541 en 556.

Inleiding

?2-microglobuline (?2-m) werd in 1968 door Berggård en Bearn geïsoleerd uit de urine van patiënten met de ziekte van Wilson en chronische cadmiumintoxicatie.3 Het blijkt een laag-moleculair eiwit te zijn van 11.800 dalton bestaande uit 100 aminozuren met één disulfide-brug (figuur 1). ?2-m is geïdentificeerd als de lichte keten van de histocompatibiliteitsantigenen HLA-A, -B en -C (figuur 2). Men treft ze op het celoppervlak van alle kern bevattende cellen aan, waarin ook de synthese van ?2-m plaatsvindt. ?2-m is gebonden aan de zware keten van het HLA-molecuul en is essentieel voor de serologische specificiteit.

Door metabolisme en degradatie van HLA komt ?2-m in vrije vorm in het extracellulaire vocht en dus ook in het plasma. Door middel van zeer betrouwbare RIA- en ELISA-methoden kan…

Auteursinformatie

Slotervaartziekenhuis, afd. Interne Geneeskunde, Louwesweg 6, 1066 EC Amsterdam.

Dr.L.W.Statius van Eps, internist; dr.G.H.C.Schardijn, reumatoloog.

Contact dr.L.W.Statius van Eps

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties