Slechts beperkt effect van behandeling van schildklierstoornissen op klachten van het bewegingsapparaat

– In order to assess the long term effect of treatment for thyroid dysfunction on musculoskeletal symptoms, 102 patients were traced by a computer search; these patients visited two outpatient clinics of rheumatology and were known to have thyroid disorders. Of these 102 patients, 58 patients met the study criteria of having abnormal thyroid function tests at first visit to the outpatient clinic; 46 patients participated in the study. They were interviewed with a structured questionnaire about their past and current musculoskeletal complaints.

The 46 patients (45 females, 1 male) had a mean age at interview of 58 years (range 21-81); 37 and 9 patients had been treated for hypothyroidism and hyperthyroidism respectively. The thyroid dysfunction was considered the only explanation of the original musculoskeletal symptoms in 24 patients (group I), in 19 patients an additional (rheumatological) diagnosis was made (group II), and in 3 patients no apparent relation between musculoskeletal complaints and thyroid dysfunction was found. After treatment for thyroid dysfunction the original complaints decreased in 52 and 47 of the patients in group I and II, respectively. At the time of the follow-up study (mean follow-up duration 67 months) 91 of the patients had musculoskeletal symptoms, 80 of the patients said their present complaints were similar to their original symptoms.

Treatment for thyroid dysfunction resulted in a temporary beneficial effect on musculoskeletal symptoms in 50 of the patients; in 91 symptoms persisted.

Samenvatting

Onderzocht werd wat het effect op lange termijn is van behandeling van een gestoorde schildklierwerking op klachten van het bewegingsapparaat bij patiënten die naar de reumatoloog werden verwezen en bij wie een gestoorde schildklierwerking werd vastgesteld. Hiertoe werden 102 patiënten opgespoord die op de polikliniek Reumatologie bekend waren tussen 1980 en 1990 en tevens een schildklieraandoening hadden. Van hen bleken er 46 evalueerbaar voor het doel van het onderzoek en zij werden geïnterviewd door één persoon over hun gewrichtsklachten in heden en verleden.

De 46 patiënten (45 vrouwen en 1 man) hadden ten tijde van het interview een gemiddelde leeftijd van 58 jaar (21-81); 37 hadden hypothyreoïdie, 9 hyperthyreoïdie. Bij 24 patiënten werd de gestoorde schildklierwerking beschouwd als enige verklaring voor hun klachten (groep I), bij 19 patiënten werd tevens een andere – reumatologische – diagnose gesteld (groep II) en bij 3 patiënten was geen verband aannemelijk tussen de gestoorde schildklierwerking en de klachten. Een vermindering van de klachten na instellen van de therapie trad op bij 52 van de patiënten uit groep I en bij 47 uit groep II, voor beide groepen na gemiddeld 6 maanden. Ten tijde van het naonderzoek (vervolgduur gemiddeld 67 maanden) hadden 42 (91) patiënten klachten van het bewegingsapparaat; 37 (80) patiënten meenden dat hun huidige klachten in meer of mindere mate overeenkwamen met die waarvoor men oorspronkelijk verwezen was.

Behandeling van de schildklieraandoening geeft tijdelijke verbetering van klachten van het bewegingsapparaat bij 50 van de patiënten, 91 houdt klachten.