Slechter praten ... en dan?

Klinische praktijk
F. van Harskamp
H.R. van Dongen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1990;134:841-3

Dames en Heren,

Dysartrie wordt omschreven als een verzamelnaam voor een aantal spraakstoornissen ten gevolge van het niet optimaal functioneren van de spraakmusculatuur.12 De stoornissen in de spraak beperken zich niet alleen tot de articulatie, maar ook nasaliteit (neusklank), ademhaling, stemgeving en prosodie (zinsmelodie) kunnen er bij betrokken zijn. De meest bekende typen van dysartrie zijn de spastische, de slappe en de atactische dysartrie. Beschadiging van het centrale of perifere zenuwstelsel is hiervoor verantwoordelijk; plaats en aard ervan zouden in hoge mate de klinische verschijningsvorm bepalen.

Dysartrie komt vaak voor bij een groot aantal neurologische aandoeningen, variërend van zeer zeldzame ziektes zoals het syndroom van Shy-Drager tot de veel voorkomende cerebrovasculaire accidenten. Een dysartrie treedt meestal op te zamen met andere neurologische uitvalsverschijnselen, die de aandacht afleiden van de specifieke kenmerken van de spraak. Juist als een dysartrie het eerste symptoom van een neurologische ziekte is, bestaat de…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt, afd. Neurologle, Dr. Molewaterplein 40, 3015 GD Rotterdam.

F.van Harskamp, neuroloog; dr.H.R.van Dongen, neuropsycholoog.

Contact F.van Harskamp

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties