Voor een normale spraak is een goede coördinatie van ademhaling, fonatie (stemgeving), resonantie en articulatie noodzakelijk. Bij stoornissen in het centrale zenuwstelsel kan de coördinatie verstoord zijn, wat kan resulteren in afwijkingen van de spraak. Ongecontroleerde spieractiviteit bij de ademhaling, de stemgeving en de articulatie kan ontstaan. Deze afwijkingen kunnen variëren van lichte stoornissen van de stem en de articulatie tot een onverstaanbare spraak met als gevolg depressie, sociaal isolement, arbeidsongeschiktheid en zelfs suicide. Over het algemeen reageren deze afwijkingen onvoldoende op geneesmiddelen, logopedie en andere vormen van therapie.1
Definitie
In 1871 beschreef Traube als eerste de spasmodische dysfonie (SD) en gebruikte daarvoor de term ‘spastische dysfonie’.2 Gowers maakte onderscheid tussen het spasme waarbij de stembanden te krachtig sluiten tijdens het spreken en het spasme waarbij de stembanden te krachtig openen.3 Dit wordt thans de ‘adductie-’ en de ‘abductie-SD’ genoemd. Anderen beschreven de afwijking als ‘proberen te…
Artikelinformatie
Reacties