Samenvatting
Doel
Motivaties en ervaringen exploreren van patiënten met ongeneeslijke kanker die een second opinion of behandeling over de grens zoeken of overwegen.
Opzet
Kwalitatieve, semigestructureerde interviewstudie.
Methode
In totaal werden 24 patiënten met ongeneeslijke kanker afkomstig uit 2 Nederlandse ziekenhuizen telefonisch geïnterviewd. Alle interviews werden door 2 onderzoekers onafhankelijk gecodeerd en daarna inductief geanalyseerd, zonder vooropgezet theoretisch kader.
Resultaten
Patiënten zochten een second opinion of behandeling in het buitenland, omdat het hun grote moeite kostte om de plotselinge diagnose van een ongeneeslijke ziekte te accepteren. Zij ervoeren weinig begeleiding bij de overgang van gezond naar ongeneeslijk ziek. In de beleving van patiënten werd hun geen behandelmogelijkheden geboden vanwege dwingende protocollen. Veel patiënten hadden een sterke behoefte aan enige vorm van hoop. Vaak schemerden – al dan niet onrealistisch – hoge verwachtingen door van de mogelijkheden in het buitenland. Reacties van oncologen op de keuze van patiënten verschilden sterk. Terwijl afwijzende reacties de keuze van patiënten niet beïnvloedden, kon een gedegen onderbouwde motivering dat soms wel.
Conclusie
Voor sommige patiënten lijkt meer begeleiding gewenst bij het verwerken van de diagnose van een ongeneeslijke ziekte. Nederlandse oncologen kunnen mogelijk alternatieve vormen van hoop bieden aan deze patiënten, die daar een sterke behoefte aan hebben. Wanneer een arts met de patiënt in gesprek gaat over wat een behandeling in het buitenland wel en niet kan bieden, komt dat mogelijk de patiënt ten goede.
Reacties