Routinebepaling van de mate van bloedplaatjesremming bij gebruik van acetylsalicylzuur of clopidogrel niet zinvol

There is great interindividual variability in platelet activity in patients on acetylsalicylic acid or clopidogrel.Residual platelet activity during acetylsalicylic acid and/or clopidogrel treatment should be more properly termed 'treatment failure' instead of 'clinical resistance'.At present, routine monitoring of so-called 'resistance' to acetylsalicylic acid or clopidogrel in individual patients is not recommended in clinical practice.Available platelet function tests have not been standardized and do not correlate well with each other. The laboratory diagnosis of 'resistance' therefore depends on the test being used.Large clinical studies are needed to establish whether patients with high residual platelet activity despite antiplatelet therapy are at risk of thrombotic events.Considering the high morbidity and mortality of cardiovascular disease, studies are required to evaluate determinants of antiplatelet treatment failure, to establish the predictive value of various platelet function tests, and to determine the effectiveness of treatments for resistance.

Samenvatting

Er bestaan grote interindividuele verschillen in de activiteit van de bloedplaatjes bij patiënten die acetylsalicylzuur of clopidogrel gebruiken.

Bij residuale bloedplaatjesactiviteit tijdens behandeling met acetylsalicylzuur en/of clopidogrel is het beter om te spreken van 'falen van de behandeling' dan van 'klinische resistentie'.

Vooralsnog is er in de klinische praktijk geen plaats voor routinematige screening op zogenaamde resistentie tegen acetylsalicylzuur of clopidogrel bij de individuele patiënt.

De beschikbare bloedplaatjesfunctietests zijn niet gestandaardiseerd en hebben een slechte onderlinge correlatie. Hierdoor is de diagnose 'resistentie' afhankelijk van de gebruikte bloedplaatjesfunctietest.

Grootschalig klinisch onderzoek is nodig om vast te stellen of het risico op cardiovasculaire trombose verhoogd is bij patiënten die ondanks bloedplaatjesremmende medicatie een hoge bloedplaatjesactiviteit hebben.

Gezien de hoge morbiditeit en de sterftekans bij coronaire ziekte is verder onderzoek nodig naar de factoren die het falen van de behandeling met bloedplaatjesremmers bepalen, naar de voorspellende waarde van verschillende bloedplaatjesfunctietests en naar de effectiviteit van de behandeling van resistentie.