Progressieve supranucleaire verlamming; een laat gestelde diagnose

Klinische praktijk
R.J. van Marum
J.M. Keizer
L.I. Hertzberger
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1995;139:1521-4

Dames en Heren,

Het stellen van de juiste diagnose bij langzaam progressieve neurologische aandoeningen kan zeer moeilijk zijn. In 1964 werd door Steele, Richardson en Olszewski een progressief neurologisch ziektebeeld beschreven met als belangrijkste symptomen: verticale blikparese, pseudobulbaire paralyse, axiale rigiditeit en dementie.1 Dit syndroom werd bekend onder de naam ‘progressive supranuclear palsy’ of syndroom van Steele, Richardson en Olszewski.

De relatieve onbekendheid van dit ziektebeeld maakt dat het vaak niet wordt onderkend.2 Vaak worden, alvorens de juiste diagnose wordt gesteld, andere diagnosen overwogen. Het tijdig stellen van de juiste diagnose, ook al zijn er geen curatieve mogelijkheden, geeft de patiënt en de familieleden de mogelijkheid om met de aandoening te leren omgaan. In deze klinische les willen wij aan de hand van de ziektegeschiedenis van enkele verpleeghuispatiënten illustreren hoe de ziekte zich in de praktijk kan presenteren en welke problemen kunnen ontstaan als men een foute diagnose…

Auteursinformatie

Verpleeghuis Waerthove, Kerkbuurt 200, 3361 BM Sliedrecht.

Verpleeghuis 't Nieuwe Gasthuis, Gorinchem.

J.M.Keizer, verpleeghuisarts.

Merwedeziekenhuis, afd. Neurologie, Dordrecht.

L.I.Hertzberger, neuroloog.

Contact R.J.van Marum, verpleeghuisarts

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties