'The old man's friend': verschillen in besluitvorming over behandeling van pneumonie bij demente verpleeghuispatiënten in Nederland en de Verenigde Staten

Opinie
J.P.J. Slaets
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:905-6
Abstract

Zie ook het artikel op bl. 915.

Vroeger leidde een pneumonie vaak tot de dood. Bij oude mensen met een uitzichtloze prognose en een beperkte mate van welbevinden kon een pneumonie een natuurlijke uitkomst bieden. Met dit beloop konden alle betrokkenen vrede hebben. Er hoefden geen ingewikkelde euthanasiediscussies te worden gevoerd, er waren geen schuldgevoelens, er vond geen kunstmatige verlenging plaats van een leven dat eigenlijk al ‘op’ was en er was geen medicalisering van het levenseinde.

In 1898 schreef Osler in Principles and practice of medicine: ‘Pneumonia may well be called the friend of the aged’ pneumonie kan eigenlijk wel de vriend van de bejaarde worden genoemd.1 Opvallend is dat hij in de uitgave van 1892 van hetzelfde werk precies het omgekeerde had geschreven: ‘Er gaan te veel oude mensen dood aan een pneumonie’ – ‘the special enemy of old age’ de specifieke vijand van de…

Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum Groningen, Centrum voor Ouderengeneeskunde, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen.

Contact Hr.prof.dr.J.P.J.Slaets, klinisch geriater (j.slaets@inter.nl.net)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties