Nieuwe ontwikkelingen in glucocorticoïdtherapie: selectieve glucocorticoïdreceptoragonisten, nitrosteroïden en liposomale glucocorticoïden

- Two mechanisms of the genomic action of glucocorticoids (GCs) can be distinguished: transrepression, yielding mainly an anti-inflammatory effect, and transactivation, resulting mainly in metabolic-endocrine side effects.

- Selective glucocorticoid receptor agonists (SEGRAs) cause selective transrepression, yielding the same anti-inflammatory effect as GCs, but with fewer side effects.

- NO is bound to several drugs to increase their effect; in nitrosteroids, NO is coupled to GC, resulting in a synergistic anti-inflammatory effect.

- Drug targeting can be achieved with GCs by incorporation of GC into polyethyleneglycol(PEG)-liposomes, resulting in very high concentrations of GCs at the site of inflammation.

- Well-designed studies are needed to determine the place of SEGRAs, nitrosteroids and liposomal GCs in clinical practice.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:476-80

Samenvatting

- Het genomisch werkingsmechanisme van glucocorticoïden (GC’s) kan grofweg worden opgesplitst in transrepressie, vooral leidend tot anti-inflammatoire werking, en transactivatie, vooral leidend tot metabool-endocriene bijwerkingen.

- Selectieve glucocorticoïdreceptoragonisten (SEGRA’s) veroorzaken selectief transrepressie, waardoor de beoogde anti-inflammatoire werking van GC’s ontstaat met minder bijwerkingen.

- Stikstofoxide(NO)-afgevende geneesmiddelen hebben synergistische werking; bij nitrosteroïd is NO gekoppeld aan GC, waardoor een synergistisch anti-inflammatoir effect optreedt.

- Doelgerichte geneesmiddelbehandeling (‘drug targeting’) kan met GC’s bereikt worden door ze in te bouwen in polyethyleenglycol(PEG-)liposomen, zodat op de plaats van ontsteking zeer hoge concentraties van GC’s bereikt worden.

- Goed opgezet onderzoek is nodig om de plaats te bepalen van SEGRA’s, nitrosteroïden en liposomale GC’s in de klinische praktijk.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:476-80