Negatieve schildwachtklier bij borstkankerpatiënten goede indicator voor het uitblijven van okselmetastasen

To determine the prevalence of axillary recurrences in sentinel-node-negative patients with breast cancer who had no axillary dissection.

Design

Follow-up study.

Method

The first one hundred consecutive sentinel-node-negative patients with a minimal follow-up of 36 months (median 47) were included in this study. All patients underwent sentinel-node biopsy using the triple technique. During the first year after the operation patients were seen on a 3-monthly basis and thereafter every 6 months.

Results

Intensive pathological examination of the harvested sentinel nodes revealed no (micro)metastases in any patient. One patient developed an axillary recurrence after 24 months. Three out of the 100 patients developed distant metastases during follow-up; 2 of them died as a result of these metastases. One patient was treated for a local mammary recurrence. In terms of survival the sentinel-node procedure did not appear to be disadvantageous: the 3-year survival rate in our study was 98 for node-negative patients, compared to 88-94 quoted in the literature for node-negative patients after axillary dissection. This apparent improvement may be due to better staging of breast-cancer patients through the use of the sentinel-node procedure (stage migration).

Conclusion

The triple technique was a reliable method for identifying the sentinel node in breast-cancer patients. Compared to the historical data on node-negative breast cancer, the sentinel-node procedure improved the prognosis of node-negative breast-cancer patients. This effect was probably due to the more accurate staging of breast-cancer patients using the sentinel-node procedure.

Samenvatting

Doel

Het bepalen van de frequentie van okselrecidieven bij schildwachtkliernegatieve borstkankerpatiënten die geen okselklierdissectie ondergingen.

Opzet

Follow-upstudie.

Methode

De eerste 100 opeenvolgende schildwachtkliernegatieve patiënten die geen okselkliertoilet ondergingen en van wie follow-upgegevens beschikbaar waren over minimaal 36 maanden (mediaan: 47) werden in deze studie opgenomen. Bij alle patiënten werd de schildwachtklier opgespoord door middel van de tripeltechniek. Gedurende het eerste jaar werden de patiënten 3-maandelijks en na 1 jaar halfjaarlijks gezien.

Resultaten

Uitgebreid pathologisch onderzoek van de schildwachtklieren bracht geen (micro)metastasen aan het licht. Bij 1 patiënte ontwikkelde zich na 24 maanden een recidief in de oksel; 3 patiënten kregen metastasen op afstand, waaraan 2 overleden. Eén patiënte kreeg een recidief in de mamma. Wat betreft de overleving bleek de schildwachtklierprocedure niet nadelig: de lymfkliernegatieve patiënten hadden een 3-jaarsoverleving van 98, terwijl deze overleving in de literatuur bij patiënten na een okselkliertoilet 88-94 bedraagt. Deze ogenschijnlijke verbetering is mogelijk te verklaren op grond van de verbeterde stagering van borstkankerpatiënten door de schildwachtklierprocedure (stadiummigratie).

Conclusie

De tripeltechniek was een betrouwbare methode om de schildwachtklier te identificeren bij patiënten met borstkanker. Vergeleken met de literatuurgegevens over okselkliernegatieve patiënten gaven de gegevens over de schildwachtkliernegatieve patiënten een betere prognose aan. Waarschijnlijk werd dit veroorzaakt door de accuratere stagering van de oksel met de schildwachtklierprocedure.