Muzikale hallucinaties

Klinische praktijk
Jan Adriaan F. Coebergh
Michael Shaya
Jan Pieter Koopman
Jan Dirk Blom
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:B313
Abstract

Dames en Heren,

Muzikale hallucinaties werden tot voor kort beschouwd als zeldzaam en klinisch weinig relevant. Nadat de Franse zenuwarts Jules Baillarger ze in 1846 voor het eerst beschreef, werden in ruim anderhalve eeuw niet meer dan 132 gevalsbeschrijvingen gepubliceerd.1,2 Sinds de publicatie van een review door Berrios in 1990 is de wetenschappelijke belangstelling voor dit symptoom echter toegenomen.3,4 De publicatie van het boek Musicophilia, tales of music and the brain door de Britse neuroloog Oliver Sacks heeft bovendien bijgedragen aan een popularisering van het onderwerp.5

Wanneer behalve slechthorendheid geen samenhangende pathologische afwijkingen aantoonbaar zijn, spreken we van idiopathische muzikale hallucinaties. Wanneer deze er wel zijn, gaat het om symptomatische muzikale hallucinaties.

Uit onderzoek is gebleken dat muzikale hallucinaties vaker voorkomen dan vermoed. Ze geven een hoge lijdensdruk en kunnen een symptoom zijn van ernstige pathologische afwijkingen, waaronder neurologische, audiologische en psychiatrische aandoeningen.3,6

In deze les…

Auteursinformatie

HagaZiekenhuis, locatie Leyenburg, Den Haag.

Afd. Neurologie: drs. J.A.F. Coebergh, arts in opleiding tot neuroloog.

Afd. KNO-heelkunde: drs. J. Koopman, kno-arts.

Drs. M. Shaya, verpleeghuisarts.

Parnassia Bavo Groep, afd. Klinisch Centrum Volwassenen, Den Haag.

Contact drs. J.A.F. Coebergh (coebergh@doctors.org.uk)

Verantwoording

Dr. J. van der Sande gaf commentaar op het mansucript en drs. D. Schols gaf informatie over één van de patiënten.
Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 12 februari 2009

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties