Zie ook de artikelen op bl. 2342, 2348, 2359 en 2369.
Inleiding
Methotrexaat (MTX) is een foliumzuurantagonist. In 1951 ontdekte Gubner dat de foliumzuurantagonist aminopterine zeer effectief is bij hardnekkige psoriasis.1 Sinds 1958 is deze stof vervangen door MTX. Ook enige andere cytostatica zijn werkzaam bij psoriasis. Zo heeft 1,2-bis(3,5-dioxopiperazin-1-yl)propane (Razoxane) een grote klinische effectiviteit, maar de sterke mate van beenmergsuppressie maakt dat dit overigens nog niet in Nederland registreerde middel slechts zeer beperkt toepasbaar is.2 De geringe veiligheidsmarge tussen effectiviteit en toxiciteit is de beperking van hydroxyureum.3 MTX blijkt het meest geschikt voor de behandeling van psoriasis. In de loop der jaren werden de doseringsschema's verbeterd en duidelijke richtlijnen voor MTX-gebruik werden gepubliceerd.45
Het laatste decennium hebben we de beschikking gekregen over een aantal zeer effectieve andere mogelijke behandelingen: etretinaat, psoraleen met UV-A-bestraling, UV-B-bestraling en ditranol (Anthralin) in nieuwe toepassingsvormen. Het is daarom…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties