't Doktersvak, mevrouw, is niet zo transparant van origine, wars zijn wij van nieuwsgierigheid en al dat vragen, door de toeschietelijke rechter schuw gemaakt misschien.
Noemt hij mij ‘labiele lesbienne’, ‘k heb daar moeite mee. Zelfs als persoonlijke werknotitie is dat niet terecht. Dus grijp ik dan meteen naar mijn vernietigingsrecht: zo'n wankele pot in mijn dossier lijkt mij geen goed idee.
Het dossier Het is geen vrije keus dat ik mijn arts bezoek, o nee. Toch heb ik in vertrouwen heel wat tegen hem gezegd. Hij heeft dat, zo zegt hij, zorgvuldig vastgelegd in wat ‘de status’ heet, of ‘het medische dossier’.
Mijn informatieplicht won 't van mijn intuïtie. ‘k Zie dat als ’k van de waarheid heel veel leed verwacht mijn openhartigheid iets heeft van een executie.
Meneer, ik voel dat ik u blijkbaar ernstig nadeel bracht. Beter koos ik voor 't gebruik der therapeutische exceptie. Het spijt mij zeer. Had ik dat eerder maar bedacht.
O, had ik voor het ‘recht om niet te weten’ maar gekozen, Deez‘ informatie heeft mij van mijn laatste hoop beroofd. Wat hangt me verder nog voor vreselijks boven 't hoofd? Ik heb de moed verloren en zie alleen het uitzichtloze ...
Therapeutische exceptie Wat ik mankeer? Ze heeft het haarfijn uitgeplozen, heeft voor de ruggeprik me plaatselijk verdoofd. Ik heb haar onheilstijding op haar woord geloofd. Na 't pijnlijke verpozen zit ik met de schillen en de dozen!
Nee om de dooie dood, 't is geen medisch experiment. Maar laat ik àl behalve uw beslisproces forceren: als ik het rustig doe, bent u vast informed content.
Mevrouw, meneer, ik heb de plicht u te informeren, te vragen toe te stemmen, al ben ik 't niet gewend. Met enig trainen zullen wij dat samen heus wel leren.
Extreme risico's? Rinitis, ritmestoornissen, eczemen? 't Schort aan alternatieven? Even goede vrinden. Een sombere prognose? Dan moet ik 't contract ontbinden en in rechte restitutie van iatrogene schade claimen.
WGBO