In de jaren zestig heeft de kinderurologie zich als bijzonder aandachtsgebied geprofileerd en in de daaropvolgende jaren is de kennis inzake de diagnostiek en behandeling van kinderurologische afwijkingen verdiept. Dit vakgebied heeft een snelle ontwikkeling doorgemaakt. Een ontwikkeling die tot stand kwam door verbetering van het bij endoscopie te gebruiken instrumentarium en door nieuwe onderzoeksmethoden zoals echoscopie met als mogelijkheden prenatale diagnostiek en percutane nierdrainage, scintigrafie, kernspinresonantie-tomografie (MRI) en urodynamisch onderzoek. Ook werden nieuwe methoden voor volwassenen toepasbaar gemaakt voor kinderen, zoals de percutane steenbehandeling en de extracorporele schokgolflithotripsie. Dank zij de prenatale diagnostiek zijn urologische afwijkingen, zoals cystenieren en obstructieve uropathie, dikwijls reeds bij de geboorte bekend en kunnen tijdig therapeutische maatregelen worden getroffen, vaak nog voordat complicerende factoren optreden zoals urineweginfecties en ernstig verlies van functionerend nierweefsel.12 Daarbij rijzen echter nieuwe vragen. Enerzijds de vraag of de mogelijkheid aangegrepen moet worden om obstructies bij de pasgeborene…
Kinderurologie anno 1990
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1990;134:1293-5
Reacties