Is iemand die lijdt aan het chronische-vermoeidheidsyndroom wel of niet arbeidsongeschikt? De discussie over die vraag laait periodiek op, zo ook kortgeleden naar aanleiding van een recente uitspraak van de Centrale Raad van Beroep. Diverse uitlatingen in de media (pers en televisie) illustreerden treffend hoeveel misverstand er bestaat rond het vaststellen van arbeidsongeschiktheid. Een uitdrukking als ‘wanneer men ziek is, heeft men toch recht op een uitkering’ wijst daarop. Een uitkering wordt echter niet gegeven omdat men aan een bepaalde ziekte lijdt (van welke aard dan ook), maar op grond van de gevolgen van de ziekte. Die gevolgen zijn alleen per individu vast te stellen; het is zeer wel mogelijk dat twee mensen aan dezelfde ziekte lijden, maar dat de één wel en de ander niet in staat moet worden geacht om te werken. Dat geldt niet alleen voor het chronische-vermoeidheidsyndroom of voor andere in de officiële geneeskunde dubieus geachte…
Het 'medisch arbeidsongeschiktheidscriterium'
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1997;141:1647-8
Abstract
Abstract
The 'medical criteria for incapacity to work'.
- Legal texts regarding incapacity to work use normal language and not medical jargon. Physicians tend to ignore that, with serious consequences. For instance, ‘disease’ (Dutch ‘ziekte’) in the law text is not identical to ‘diagnosis’, but refers to ‘illness’ (in Dutch also ‘ziekte’) as well. Likewise, the term ‘objective criteria’ for determining diseaseillness not only refers to the results of physical examination and of additional laboratory tests and imaging, but should also include anamnestic findings provided these are verifiable, reproducible and consistent. The law is not about diseases, but about ill people.
Aanvaard op
Ned Tijdschr Geneeskd. 1997;141:1647-8
Vakgebied
Reacties