Het felbegeerde wasbordje

Stilstand is zo ongeveer het ergste wat je als fanatieke bodybuilder kan overkomen. Het moet altijd groter, je spieren moeten eruitzien alsof ze zo uit je T-shirt gaan barsten. Bij een zoektocht op internet val ik van de ene verbazing in de andere. De mooie jongens die ik op mijn sportschool wel eens met gewichten in de weer zie, zijn zielige scharminkels vergeleken met de opgeblazen lijven die ik via Google tegenkom. Ik zie op straat wel eens een jongen met veel te brede schouders in een te krap truitje, maar tot nu toe zocht ik daar nooit wat achter. Voor de lezers die nog niet eerder op internet zochten naar ‘anabole steroïden’, een voorbeeld: ‘In enkele dagen komt je lichaam in een anabole modus waardoor spiermassa, pomp en kracht de lucht in schieten en zullen de effecten van een dramatisch verhoogde groeihormoonspiegel merkbaar, voelbaar en zichtbaar zijn’. Er worden vele beloften gedaan waarvan het slanke en gespierde lichaam, de diepere slaap, meer seksuele energie, sterkere, dikkere en langdurige erecties, en de dramatische stijging van de testosteronconcentratie ongetwijfeld veel aantrekkingskracht op de onnozele lezer uitoefenen. En dat alles 100% veilig en zonder bijwerkingen. Al die ‘positieve’ effecten en dromen staan in schril contrast met de werkelijkheid van bijwerkingen die Woerdeman et al. (bl. 1730) in dit nummer beschrijven. Maar liefst 99% van de ondervraagde gebruikers vermeldt bijwerkingen die er niet om liegen. De snorren, stemverlaging of haaruitval bij vrouwen zijn zelfs onomkeerbaar. De auteurs schreven hun artikel naar aanleiding van het recente rapport van de Gezondheidsraad ‘Dopinggebruik in de ongeorganiseerde sport’. Ze concluderen dat we veel meer moeten weten over aard, omvang en schadelijke effecten van dopinggebruik. Wie zijn die gebruikers? Waarom wil iemand zo’n raar lichaam dat steeds meer op een gorilla gaat lijken? De vergelijking met anorexia dringt zich op. Ook bij die patiënten hebben een negatief zelfbeeld en een vertekende kijk op het eigen lichaam een heel hoge prijs en leiden ze vaak tot ernstige ziekte en zelfs sterfte. Dankzij maatschappelijke discussies over bijvoorbeeld de ziekelijk ondervoede fotomodellen is anorexia voor velen, ook buiten het medisch circuit, herkenbaar geworden en toegankelijk voor preventie en behandeling. Het wordt tijd dat we meer kennis krijgen over de dopinggebruiker, en de omvang en de gevolgen van het gebruik bij sportschoolbezoekers. Een polikliniek voor gebruikers van anabolen is een goed begin, maar behalve de dokter zal ook de omgeving de signalen van dopinggebruik moeten leren herkennen en daar iets mee moeten doen.