De laatste 10 jaar is er een sterke vooruitgang geboekt in het onderzoek naar de pathogenese en de behandeling van de ziekte van Crohn en van colitis ulcerosa. Deze chronische idiopathische ontstekingsziekten van de darm (‘inflammatory bowel disease’ (IBD)) ontstaan bij genetisch gevoelige personen als gevolg van een gederailleerde, celgemedieerde immuunrespons tegen in de darm aanwezige antigenen, afkomstig van waarschijnlijk commensale darmbacteriën. Toenemend inzicht in de verschillende componenten van deze afwijkende mucosale immuunrespons heeft geleid tot nieuwe medicijnen en het beter begrijpen van werkingsmechanismen van bekende medicijnen.
Gebleken is dat T-celactivatie een belangrijke rol speelt bij de ziekte van Crohn. Bij de behandeling van deze ziekte wordt dan ook gezocht naar mogelijkheden om enerzijds reeds geactiveerde T-cellen te doden of om anderzijds de activatie van T-cellen te voorkomen.
Doden van T-cellen
Veelgebruikte medicijnen bij IBD, zoals azathioprine en mercaptopurine, blijken geactiveerde T-cellen tot gereguleerde celdood ofwel apoptose te brengen door…
Reacties