Veel artsen denken – bewust of onbewust – dat je antibiotica beter intraveneus dan oraal kunt geven. Ook richtlijnen adviseren bij ernstige ziekte vaak alleen nog intraveneuze behandeling. Onterecht, vinden wij. Behandel bij voorkeur oraal.
Antibiotische behandeling via de orale weg heeft potentieel veel voordelen, zoals minder ziekenhuisopnames en minder complicaties als gevolg daarvan. In deze tijd waarin de roep om passende en doelmatige zorg steeds luider wordt, moet orale antibiotische behandeling de intraveneuze therapie vervangen waar dit kan.
In dit artikel schetsen wij de cruciale factoren die aan bod dienen te komen bij de keuze tussen orale en intraveneuze behandeling van infecties: farmacokinetiek en -dynamiek, resistentie en specifieke patiëntfactoren en factoren in de zorgketen.
Hoe werd intraveneuze therapie de norm?
Toen in de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw de eerste soorten antibiotica beschikbaar kwamen in de vorm van prontosil rubrum en penicilline, betekende dit een grote doorbaak in de behandeling van infectieziekten.1 In die tijd waren er nog geen gerandomiseerde klinische trials (RCT’s) en veel behandelregimes waren gebaseerd op empirische behandelingen en ‘expert opinion’. Deze veelal zeer effectieve intraveneuze regimes…
Reacties