Elektronenbestraling effectief bij de behandeling van huidcarcinomen; een vergelijking met röntgencontacttherapie

To compare recurrence rates and cosmetic results after electron beam therapy versus superficial X-ray therapy for basal cell and squamous cell carcinomas of the skin.

Setting

Department of Radiotherapy, University Hospital Leiden, the Netherlands.

Design

Retrospective.

Methods

A retrospective analysis was performed of 389 histologically confirmed basal cell and squamous cell carcinomas of the skin (1980-1990), treated with either superficial X-rays or electron beam therapy, with regard to local recurrence rates and cosmetics scored with an arbitrary three point scale.

Results

Of 389 patients 19 developed a local recurrence (4.9). For small tumours (irradiated surfaces ≤ 10 cm²) a local recurrence rate of 2.2 was observed, both after electron beam therapy and after superficial X-ray therapy. Large tumours (irradiated surface > 50 cm², treated with electron beam) had a higher recurrence rate (13.8) as had tumours which had been treated before. The cosmetic results with electron beam treatment were better, because smaller fractions were used compared with superficial X-ray treatment.

Conclusion

In our hands electron beam treatment was not inferior to superficial X-ray treatment, cosmetically even better and also applicable in case of larger tumours. The inferior results of electron beam therapy reported in literature may be due to technical factors.

Samenvatting

Doel

Het vergelijken van recidiefpercentages en cosmetisch resultaat na elektronenbestraling en contacttherapie voor basale-cel- en plaveiselcelcarcinomen van de huid.

Plaats

Afdeling Radiotherapie van het Academisch Ziekenhuis Leiden.

Opzet

Retrospectief onderzoek.

Methode

Het behandelresultaat werd bestudeerd bij 389 histologisch bevestigde basale-cel- en plaveiselcelcarcinomen (1980-1990), die ofwel met röntgencontacttherapie (n = 99), ofwel met elektronenbestraling (n = 290) behandeld waren: onderzocht werden de lokaal-recidiefpercentages en het cosmetisch resultaat, gescoord volgens een arbitraire driepuntsschaal.

Resultaten

In totaal kregen 19 van de 389 patiënten (4,9) een recidief. Voor kleine tumoren (bestraald oppervlak ≤ 10 cm²) was het recidiefpercentage na beide behandelingen gelijk (2,2). Bij grote tumoren (> 50 cm² bestralingsoppervlak, behandeld met elektronentherapie) traden vaker recidieven op (13,8), evenals bij tumoren die al eerder waren behandeld. Vanwege het gebruik van kleinere fracties bij elektronenbestraling vergeleken met contacttherapie was het cosmetisch resultaat na elektronenbestraling beter.

Conclusie

Elektronenbestraling van niet-melanotische huidtumoren was in ons ziekenhuis niet minder effectief dan contacttherapie, cosmetisch beter en daarnaast ook bruikbaar voor grotere tumoren. De mindere resultaten na elektronenbestraling, beschreven in de literatuur, zijn mogelijk het gevolg van technische factoren.