Diepveneuze trombose en longembolie uitsluiten met klinische beslisregels en D-dimeertesten

Conflict of interest: none declared. Financial support: I.C.M. Mos receives a grant from The Dutch Heart Foundation: grant number 2006B224. M. Tan receives a grant from the Dutch Heart Foundation: grant number 2007B146. Financial support for this article: none declared.

Clinical diagnosis of a venous thromboembolism (VTE) is often difficult because the symptoms of this disorder are diverse and unspecified.
The combination of a low probability clinical decision rule and an unremarkable D-dimer test is a safe way to exclude the presence of a VTE.
Clinical decision rules for the diagnosis of a deep-vein thrombosis are available for primary and secondary care and clinical decision rules for the diagnosis of a pulmonary embolism is available for secondary care.
Various D-dimer tests are available that differ with regard to sensitivity, specificity and duration of the measurement.
During pregnancy and puerperium using a clinical decision rule and a D-dimer test is inadequate: additional radiologic investigation is always indicated in this situation.
The diagnostic value of the D-dimer test during suspected recurrence of a VTE is yet to be determined.

Samenvatting

De klinische diagnostiek van een veneuze trombo-embolie (VTE) is vaak lastig, omdat de symptomen van deze aandoening divers en weinig specifiek zijn.
De combinatie van een lage voorafkans met een klinische beslisregel en een niet-afwijkende D-dimeertest kan veilig de aanwezigheid van een VTE uitsluiten.
Er bestaan klinische beslisregels voor diagnostiek van een diepveneuze trombose in de eerste lijn en in de tweede lijn en een klinische beslisregel voor diagnostiek van een longembolie in de tweede lijn.
Er zijn verschillende D-dimeertesten op de markt die verschillen in sensitiviteit, specificiteit en tijdsduur van de bepaling.
Tijdens de zwangerschap en in het kraambed kan niet worden volstaan met de beslisregel en een D-dimeertest: aanvullend radiologisch onderzoek is hierbij altijd aangewezen.
De diagnostische waarde van de D-dimeertest bij verdenking op een recidief van een VTE moet nog worden vastgesteld.

Artikelinformatie

19 november 2010

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2010;154:A2054

Vakgebied

Longziekten

Interne vakken

Huisartsgeneeskunde

Auteursinformatie

Leids Universitair Medisch Centrum, afd. Algemene Interne Geneeskunde-Endocrinologie, Leiden.

Drs. I.C.M. Mos en drs. M. Tan, artsen-onderzoekers; dr. M.V. Huisman, internist-vasculair geneeskundige.

Bronovo ziekenhuis, afd. Interne Geneeskunde, Den Haag.

Dr. F.A. Klok, arts-assistent in opleiding tot internist.

Academisch Medisch Centrum, afd. Vasculaire Geneeskunde, Amsterdam.

Dr. P.W. Kamphuisen, internist-vasculair geneeskundige.

Contact drs. I.C.M. Mos (i.c.m.mos@lumc.nl)

Verantwoording

Aanvaard op 8 juli 2010
De eerste twee auteurs hebben evenveel bijgedragen aan dit artikel.
Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: Drs. I.C.M. Mos wordt gesubsidieerd door de Nederlandse Hartstichting met subsidienummer 2006B224. Drs. M. Tan wordt gesubsidieerd door de Nederlandse Hartstichting met subsidienummer 2007B146. Financiële ondersteuning voor dit artikel: geen gemeld.