Diagnostiek bij geheugenklachten

With the advancement of diagnostic tests, the call for an ever-earlier diagnosis of people with memory problems is becoming louder. Diagnostic tests for people with mild cognitive impairment are in fact prognostic tests, complicating the application and interpretation of test results. There is currently insufficient evidence on the incremental diagnostic (or prognostic) value of specific diagnostic tests including MRI, CSF and PET scanning in representative memory clinic populations. Labelling large groups of people who may never develop dementia as having prodromal Alzheimer’s disease may be more harmful than a postponed nosological diagnosis in those with mild cognitive impairment. The current Dutch practice guideline on dementia, with a reticent attitude towards the use of diagnostic tests in patients with cognitive impairment, is appropriate and scientifically sound.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Met de komst van nieuwe diagnostische testen is de roep toegenomen om bij mensen met geheugenklachten eerder en uitgebreider onderzoek te doen. Hoewel voorgestelde diagnostische criteria voor de verschillende vormen van dementie de afgelopen jaren een steeds prominentere rol geven aan uitgebreid aanvullend onderzoek,1,2 heeft deze uitgebreide diagnostiek in de praktijk lang niet altijd een bewezen meerwaarde. Bij het streven naar een zo vroeg mogelijke diagnose wordt het gebrek aan effectieve therapeutische interventies in de beginfase van dementie vaak onvoldoende in ogenschouw genomen.

Het argument dat patiënten zo vroeg mogelijk zekerheid moeten krijgen is niet altijd van toepassing, omdat we met de huidige beschikbare testen juist vaak geen zekerheid over diagnose en prognose kunnen geven. De vraag is dan ook bij wie we welk aanvullend onderzoek moeten uitvoeren, en wat daarvoor het juiste moment is. In dit tijdschrift beschrijven Scheltens en collega’s de casus van een patiënte met geheugenklachten…