Inleiding
Overlevingscurven zijn tegenwoordig een populair middel om de resultaten van vooral oncologisch onderzoek visueel te presenteren. In de oncologische onderzoeksliteratuur, bijvoorbeeld op het terrein van ovariumkanker,12 kan men bijna geen artikel opslaan zonder daarin minstens één Kaplan-Meier-overlevingscurve aan te treffen. De Kaplan-Meier-curve is vaak gekoppeld aan de logrank-toets voor het vergelijken van twee of meer groepen. In statistisch meer geavanceerde artikelen wordt ook vaak een ‘proportional hazards’-analyse uitgevoerd,3 vaak aangeduid als ‘Cox-regressie’, om inzicht te krijgen in de voorspellende waarde van bepaalde risicofactoren voor de overleving van individuen.
Sterftetabellen zijn al heel oud. Beroemde namen op dit gebied zijn Johan de Witt,4 Halley,5 en Arbuthnott.6 De eerste toepassingen van sterftetabellen lagen op het gebied van de levensverzekeringswiskunde en ze zijn ook heel lang het exclusieve speelgoed van de actuarissen gebleven.
De klassieke statistiek maakte haar belangrijkste ontwikkelingen door in de periode tussen beide…
Artikelinformatie
Reacties