Contrastversterkte kernspinresonantieangiografie

Klinische praktijk
T. Leiner
K.Y.J.A.M. Ho
G.R.P. Thelissen
P.J. Nelemans
M.W. de Haan
J.M.A. van Engelshoven
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1999;143:1087-93
Abstract

Samenvatting

- Bij contrastversterkte kernspinresonantieangiografie (MRA) wordt intraveneus een contrastmiddel ingespoten dat de signaalintensiteit van bloed verhoogt door een verkorting van de T1-waarde.

- Bij contrastversterkte MRA is de opnametijd kort (minder dan 40 s voor de abdominale aorta en de iliacale vaten) en zijn de verkregen beelden nauwkeurig interpreteerbaar.

- Het huidige gebruikte contrastmiddel leidt vrijwel nooit tot bijwerkingen en is niet nefrotoxisch.

- Met de verkregen driedimensionele gegevens kunnen achteraf willekeurige projecties worden gemaakt. Daarnaast dienen de afzonderlijke doorsnedebeelden te worden beoordeeld. De nabewerking duurt ongeveer 15 min per onderzoek.

- Huidige klinische toepassingen zijn diagnostisch onderzoek van (stenosen van) de aortaboog en de daarvan aftakkende vaten, de thoracale en de abdominale aorta, de viscerale vaten, de nierarteriën en de perifere arteriën.

- De sensitiviteit en specificiteit van contrastversterkte MRA zijn bij de meeste onderzoeken beide meer dan 90.

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Radiologie, Postbus 5800, 6202 AZ Maastricht.

T.Leiner, assistent in opleiding; K.Y.J.A.M.Ho, assistent-geneeskundige; ir.G.R.P.Thelissen, fysicus; M.W.de Haan en prof.dr.J.M.A.van Engelshoven, radiologen.

Universiteit Maastricht, vakgroep Epidemiologie, Maastricht.

Mw.dr.P.J.Nelemans, epidemioloog.

Contact T.Leiner

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties