Beste collega’s,
In deze klinische les gaan we het hebben over de unguis incarnatus, oftewel de ingegroeide teennagel. Dit veelvoorkomende probleem kan bij de patiënt veel ongemak teweegbrengen. In dit artikel delen we onze ervaringen met de conservatieve behandeling van ingegroeide teennagels, ook in een gevorderd stadium.
De nieuwe richtlijn ‘Ingegroeide teennagel’ werd in 2020 beschreven in het NTvG (D5426).1 In de richtlijn worden conservatieve behandelingen in het beginstadium van ingegroeide teennagel kort genoemd. Conservatieve behandelingen kunnen een goed alternatief zijn voor een chirurgische interventie, zeker bij mensen met een verhoogd risico op wondgenezingsstoornissen. In deze klinische les laten we, vanuit voortschrijdende inzichten en als aanvulling op de richtlijn, aan de hand van drie patiënten zien hoe de afweging gemaakt kan worden tussen chirurgische en conservatieve behandeling.
Stadia en conservatieve behandeling
Om de ziektegeschiedenissen te kunnen volgen is het goed om iets meer te weten over het beloop als een ingegroeide teennagel niet wordt behandeld, en over de opties voor conservatieve behandeling.
Bij een ingegroeide teennagel kunnen drie gradaties of stadia onderscheiden worden.2 In stadium 1 is er sprake van zwelling van de aan de nagel grenzende huid, oedeemvorming, erytheem en pijn bij…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
helse steenstift en tape
Behandeling door de patient zelf: een reepje smalle tape plakken vlakbij de ontstoken verdikte nagelwal met zogenaamd 'wildvlees'. Hierna dit reepje tape aantrekken naar buitenom teen en bevestigen op de basiskoot. Zodoende komt het ingegroeide vlees al vaak los van de nagel en soms heeft de patient zelfs meteen veel minder pijn hierdoor. Het grote voordeel is echter dat het wildvlees wat open en bloot komt te liggen voor de behandeling met een zogenaamd 'helsesteenstift' (zilvernitraat). Een soort potloodje wat via de apotheek besteld kan worden. De patient dient dit stiftje elke dag te gebruiken: het is een soort potloodje en moet vlak voor gebruik even in water getipt worden om dan enkele malen zacht over het wildvlees te bewegen. Dit wildvlees necrotiseert dan langzaam in enkele dagen tot een paar weken. Het zwarte laagje necrose kan telkens door de patient zelf laagje voor laagje verwijderd worden. De ingegroeide nagelpunt kan als dit mogelijk is wat omhoog getild worden met het plaatsen van een watje eronder.
Het is even prullen maar gebeurt gelukkig allemaal buiten de spreekkamer en is meestal goed vol te houden, zeker voor patienten met prikangst.
reactie auteurs
Beste Wim ,
Dank voor je aanvulling.
Het klopt dat we het tapen van de nagelwal (zeer bij baby's) ook wel gebruiken en ook gebruiken we de zilvernitraat om de hypergranulatie mee aan te stippen (er zijn tegenwoordig ook hele makkelijke stokjes voor eenmalig gebruik verkrijgbaar. Vergeet vooral mensen niet te waarschuwen dat hun wasbak ook etst als ze het stokje nat maken...) In principe wordt de hypergranulatie aangemaakt als reactie op de nagel die in de sulcus prikt,. Dus wanneer je het stukje nagel verwijdert zie je bij gezonde mensen met een dag of 2 dat het stuk hypergranulatie al indroogt. Zo lang de nagel blijft zitten wordt er ook nieuw weefsel gevormd en raak je al snel verzand in een vicieuze cirkel. Wij gebruiken dus het tapen en de zilvernitraat om de genezing wat te versnellen/ als aanvulling maar het stukje nagel wat in de sulcus prikt behoeft de echte behandeling.
Verdoving?
Beste Leonie,
In uw artikel wordt er volgens u bij Patient A een spiculectomie zonder verdoving uitgevoerd. Hoe doen jullie dat dan? Lijkt mij niet pijnloos aan de foto's in Figuur 5 te zien.
Spiculectomie
Idd zelfde vraag als Wim Kools ; hoe dit zonder al te veel pijn voor de patiënt te verrichten
reactie auteurs
Doordat je met je handvatting van de teen evt wild vlees wat “open” trekt komt de nagel goed in zicht. Doordat je een wat bredere hoek van de nagel weg haalt kom je met de scalpel ( die je dus op de kop houdt met lemmet omhoog naar de nagel gericht houdt) eigenlijk alleen in aanraking met de nagel en niet met het omliggende weefsel. Doordat je een soort “ scheppende beweging maakt komt de nagel plaat los. Het moment dat je het bijna losliggende nagel deel vast pakt met een pincet en dan wat omhoog beweegt is vaak voor de patiënt iets gevoelig. Maar omdat je dan nog maar 1 beweging nodig hebt om hem los te maken is dat heel goed te doen voor mensen. We hebben meerdere mensen gehad die beide een keer hebben ondergaan en verkiezen dan toch echt deze manier. Uiteraard zijn er echt uitgebreide versies waarbij ook wij alleen nog maar een optie van een ok zien. Lastig om een handeling Intel tekst uit te drukken. Maar hoop dat het zo een beetje duidelijker is.