Competentie en feitelijk handelen van huisartsen onderzocht met simulatiepatiënten

Determination of difference and correlation between performance of a general practitioner (GP; activities in daily practice) and competence (what he is capable of doing) by using national criterion standards for general practice.

Setting

State University of Limburg.

Design

Prospective experimental investigation.

Method

442 GPs in the province of Limburg (Netherlands) were invited by letter: 137 (31) agreed to participate, of whom 36 were selected for proximity of their location; 34 cooperated. The GPs were consulted by four standardised (simulated) patients, portraying four different cases (headache, diarrhoea, shoulder pain and diabetes) during normal surgery hours. Later the doctors participated in a controlled practice test, for which they were asked to act to the best of their ability in exactly the same standardised cases but in different patients. The patients reported on the consultations. The number of actions taken by the doctors during the consultations across complaints and for each category of complaint was scored (the actions were classified as necessary, optional, or irrelevant), as was the duration of consultations (efficiency-time score). Correlation between scores in the competence and performance part were calculated.

Results

Mean (SD) total score across complaints for competence was 49 higher than in the performance test (81.8 (11) compared with 54.7 (10.1), p < 0.0001). The Pearson correlation across complaints between the competence total score and the performance total score of the participating physicians was – 0.04. When efficiency and consultation time were taken into acount, it was 0.45 (p < 0.01).

Conclusions

Assessment of competence under examination circumstances can have predictive value for performance in actual practice only when factors such as efficiency and consultation time are taken into account. Below standard performance of physicians does not necessarily reflect a lack of competence. Performance and competence should be considered as distinct variables.

Samenvatting

Doel

Het verschil en het verband vaststellen tussen competentie en feitelijk handelen bij huisartsen, afgemeten aan huisartsgeneeskundige protocollen.

Plaats

Rijksuniversiteit Limburg

Opzet

Prospectief experimenteel onderzoek.

Methode

Van 442 schriftelijk uitgenodigde huisartsen in Limburg, van wie er 137 (31) wilden deelnemen, werden er 36 geselecteerd die het dichtst bij de universiteit werkten; 34 besloten mee te doen. De huisartsen werden tijdens hun dagelijkse spreekuren bezocht door 4 simulatiepatiënten die een casus van hoofdpijn, diarree, schouderpijn en diabetes mellitus simuleerden. Daarna namen dezelfde artsen deel aan een gecontroleerde testsituatie, waar hun gevraagd werd topkwaliteit te laten zien aangaande dezelfde casussen, opnieuw door simulatiepatiënten. Deze patiënten rapporteerden over de consulten. Gescoord werden het aantal handelingen (de handelingen werden gekenschetst als ‘obligaat’, ‘facultatief’, of ‘overbodig’) tijdens consult verricht per klacht, en de consultduur (efficiëntie-tijdscore). Correlaties tussen praktijk- en testresultaten werden berekend.

Resultaten

De gemiddelde (SD) totaalscore in de testsituatie (competentie) was 49 hoger dan in de praktijk (81,8 (11) ten opzichte van 54,7 (10,1); p < 0,0001). De correlatiecoëfficient van deze totaalscore voor praktijk en testsituatie was – 0,04; na verdiscontering van de mate van efficiëntie en consultduur in de score was deze 0,45 (p < 0,01).

Conclusie

Competentie van artsen heeft alleen een voorspellende waarde voor het handelen in de dagelijkse praktijk wanneer factoren zoals efficiëntie en consultduur worden meeberekend. Het niet volgens protocollen werken van huisartsen betekent niet automatisch dat zij het niet beter kunnen. Competentie en handelen in de praktijk zijn twee verschillende begrippen.